مىباشند بجهة افطار (مسألة 14) مستحب است تعجيل در قضاء فرائض ومقدم داشتن بر نمازهاى حاضره ومستحب است تعجيل در قضاء نوافل هر گاه فوت شد در اوقات خود وافضل آنست كه قضاء نافله شب را در شب وقضاء نافله روز را در روز بجا اورند (مسألة 15) واجب است تأخير نماز از اول وقت براى صاحبان عذر هر گاه اميد يا احتمال زوال عذر باشد در اخر وقت سواى تيمم چنانچه گذشت و هم چنين واجب تاخير بجهت تحصيل مقدمات نماز كه حاصل نباشد مانند طهارت وستر وغيره و هم چنين واجب است تاخير بجهة ياد گرفتن اجزاء وشرائط نماز بلكه بجهت اموختن وياد گرفتن احكاميكه طارى بر نماز مىشود مانند شك وسهو وغيره هر گاه غالبا اتفاق دهد براى او بلكه گفته اند مطلقا چه غالبا اتفاق بيفتد يا نه لكن وجهى ندارد واگر ياد نگرفب وداخل در نماز شد باطل است اگر چه اتفاق هم نيفتد بشرط انكه در نماز متزلزل باشد والا پس اگر بحيثيتى باشد كه محقق شود از او قصد فرمان بر دارى امر خدا پس اقوى صحة است بلى اگر شك يا سهوى رو دهد كه حكم او را نداند باطل است نمازش لكن جايز است بنا را بگذارد بر يكي از دو وجه يا وجوهي كه احتمال مىدهد بقصد انكه سؤال كند بعد از فراغ واعاده كند اگر مخالف با واقع باشد ونيز واجب است تاخير نماز هر گاه مزاحمت كند با او واجب مضيق مثل ازاله نجاست از مسجد يا اداء دينى كه طلب كار مطالبه كند با قدرت داشتن بر اداى آن يا بجهت حفظ كردن نفس محترمي يا نحو اينها هر گاه در اين مقامات مخالفت كرد ومشغول بنماز شد معصيت كرده در ترك واجب مضيق لكن نمازش صحيح است بنابر اقوى واگر چه احوط اعاده است (مسألة 16) جايز است بجا اوردن نافله اگر چه مبتدئه باشد در وقت فريضه ماداميكه تنك نكند وقت فريضه را ومعنى مبتدئه خواهد امد و هم چنين جايز است براى كسيكه نماز قضاء دارد بنابر اقوى واحوط ترك آن وتقديم فريضه وقضاء فائته است (مسألة 17) هر گاه شخص نافله را بر خود واجب كرد بسبب نذر مانعى ندارد از بجا اوردن آن در وقت فريضه حتى بر قول آن كسيكه منع مىكند نافله را در وقت فريضه لكن اين در صورتيكه نذر خود را مطلق سازد واما اگر مقيد كند بوقت فريضه بنابر قول انكه مانع است اشكال دارد واگر چه ممكن است حكم بصحت بسبب انكه مانع وصف نافله بودن است وچون نافله را نذر كرد واجب مىشود واز وصف نفلى بيرون مىرود ومانع بر طرف مىشود آن وقت مثل