آن با امكان بهتر است وشرط است در رجوع بايشان اين كه همه متفق باشند در عادت يا غالب ايشان متفق باشند بنحوى كه مخالف نادر كالمعدوم باشد وبعضى اعتبار كرده اند علاوه اتحاد بلد را يعنى بلدان زن با خويشان يكى باشد واقوى عدم اعتبار آن است وهر گاه خوش نداشته باشد يا مختلف باشند يا نتواند علم بعادت ايشان حاصل كند مخير است ما بين اين كه سه روز قرار دهد يا شش روز يا هفت روز در هر ماهى مادام كه مستمرة الدم است بدون فرق ما بين ماهها حتى در ماه اول اگر بداند از اول امر اين كه خون او تجاوز مىكند باز مخير است ما بين مذكورات واولى اين است كه در اختيار مذكورات ملاحظه حال خود كند از قوت وضعف مزاج پس با ضعف آن اختيار سه روز كند وبا قوت آن اختيار شش يا هفت بلكه بعيد نيست جواز عمل او بمظنه بملاحظه ضعف وقوة مزاج مطلقا از سه روز تا ده روز پس هر قدر مظنون او است از عدد آن را بگيرد واما رابع كه متحيره وناسيه باشد يعنى كسيكه عادت او از دست رفته باشد يا از جهت كثرت اختلاف دم بر وجهى كه ديگر او را ذات العاده نگويند يا از جهت نسيان باين كه عادت را فراموش كرده باشد بر وجهى كه نه وقت آن را بداند ونه عدد آن را پس رجوع مىكند بتميز وبا عدم آن مخير است بنحو مذكور در مبتدئه ومضطربه واحوط از براى او اختيار هفت روز است در هر ماهى (مسألة 2) مراد بماه از ابتداى رؤيت خون است تا سى روز هر چند در اواسط ماه يا اواخر ماه باشد (مسألة 3) احوط اين است كه عدد مختار را در اول رؤيت دم قرار دد مگر اين كه مرحجى از براى غير آن باشد (مسألة 4) معتبر است موافقت در وقت تحيض ما بين ماهها مثلا اگر در ماه اول اول زمان خون ديدن را اول حيض قرار داد در ماه دوم موافق همان زمان تحيض كند نه پيشتر يا بعدتر پس نمىتواند در يك ماه در اول آن تحيض كند ودر ماه ديگر در اخر آن يا بعكس (مسألة 5) هر گاه بعد از تحيض در زمانى وگذشتن آن معلوم شد كه آن زمان حيض نبوده بايد تدارك كند اعمال گذشته را وهم چنين اگر متبين شود زيادى يا كمى عددى كه اختيار كرده است (مسألة 6) صاحب عادت وقتيه فقط هر گاه خون او از ده تجاوز كند در عدد حال او حال مبتدئه است در رجوع بخويشان ودر عمل بتخيير با فقد ايشان يا اختلاف ايشان بلى اگر بداند كه كمتر از هفت روز است نمىتواند آن را بگيرد (مسألة 7) صاحب عادت عدديه فقط اگر خون او از ده تجاوز كند در عدد رجوع مىكند بعادت خود واما در زمان پس اگر