يك است بر هيچ يك غسل واجب نيست ومظنه در اينجا در حكم شك است واگر چه احوط در آن مراعات احتياط است پس اگر يكى از ايشان مظنه كرد بانكه او جنب است نه ديگرى غسل كند ووضو هم بگيرد اگر مسبوق بحدث اصغر باشد (مسألة 4) هر گاه جنابت دائر شد ما بين دو نفر جايز نيست از براى يك از اين دو اقتدا كردن بان ديگرى چرا كه علم حاصل مىشود ببطلان نماز آن ماموم از جهت اين كه يا خودش جنب است يا امامش بلى اگر دائر ما بين سه نفر باشد مىشود يكى يا دو نفر از ايشان اقتدا كند بان ديگر چون جنب بودن خودش يا امامش معلوم نيست وهر گاه كسى علم داشته باشد بجنابت يكى از دو نفر اجمالا جايز نيست بنابر احوط كه اقتدا كند بهيچ يك از ايشان هر چند خودشان ما بين خود علم اجمالى نداشته باشند مگر انكه يكى از ايشان محل ابتلاء او نباشد باين كه او را عادل نداند كه در اين صورت جايز است اقتداء باو واگر ما بين خودشان علم اجمالى دارند لكن اين شخص كه مىخواهد اقتدا كند احتمال مىدهد كه هيچ يك جنب نباشند جايز است از براى او اقتدا كند بهر يك از ايشان (مسألة 5) اگر منى بصورت خون بيرون بيايد با علم بمنى بودن آن واجب است غسل (مسألة 6) زن هم مثل مرد محتلم مىشود واگر منى زن بيرون امد واجب است كه غسل كند وقول باين كه زن محتلم نمىشود ضعيف است (مسألة 7) هر گاه منى از محل اصلى خود كنده شد وهنوز بخارج نيامده از خواب بيدار شد در صورتى كه بداند كه از جهت نبودن آب يا عذر ديگر نمىتواند غسل كند وجوب حبس آن معلوم نيست هر چند بعد از دخول وقت باشد ومتمكن از حبس باشد پس جايز است ترك حبس وتيمم كردن از براى نماز بلى احوط با عدم حرج وضرر حبس كردن است بلكه وجوب آن بشرط مذكور در صورتى كه ترك حبس آن موجب فوت نماز بشود باين كه در بيدارى باشد ووضو هم داشته باشد وآب وخاك بجهت غسل يا تيمم نداشته باشد بعيد نيست (مسألة 8) هر گاه شخص مىداند كه اگر خود را جنب كند نمىتواند غسل كند وبايد تيمم كند جايز است كه خود را جنب كند اگر چه بعد از دخول در وقت باشد بلى اگر تيمم هم نمىتواند بكند مشكل است ودر وضو مطلقا مشكل است اگر بعد از دخول در وقت باشد مگر انكه حفظ وضو بر او حرج باشد (مسألة 9) اگر شك كند در اين كه دخول شد يا نه يا بقدر حشفه داخل شد يا نه غسل واجب نمىشود وهم چنين است اگر شك كند در اين كه مدخول فيه فرج يا دبر بود يا موضع ديگر (مسألة 10) فرق نيست