معلوم باشد كه تكليف او عمل جبيره بوده است واما در موارديكه از باب احتياط جمع كرده ما بين عمل جبيره وتيمم پس بايد وضوء را اعاده كند از براى اتيه بى اشكال واگر در اثناء وضوء عذر مرتفع شد استيناف كند يا عود كند به شستن جبيره كه مسح كرده بر آن اگر موالات فوت نشده باشد (مسألة 32) صاحب جبيره مىتواند در اول وقت نماز كند اگر يأس داشته باشد از زوال عذر تا اخر وقت والا احوط تاخير است (مسألة 33) اگر باعتقاد ضرر داشتن غسل موضع جبيره عمل جبيره كرد بعد معلوم شد كه ضرر نداشته اعمال او صحيح است واگر باعتقاد ضرر نداشتن شست موضع را وبعدم معلوم شد كه ضرر داشته نيز صحيح است واگر با اعتقاد ضرر داشتن مع ذلك شست ودر واقع ضرر نبوده اگر قصد قربت از او بعمل امده صحيح است واحوط در هر سه صورت اعاده است واگر با اعتقاد عدم ضرر باز عمل جبيره كرد ودر واقع ضرر بوده كه وظيفه او جبيره بوده با تمشى قصد قربت صحيح است ودر اين صورت نيز احوط اعاده است (مسألة 34) در هر مورديكه شك دارد در اين كه وظيفه او وضو با جبيره مىباشد يا تيمم احوط جمع ما بين هر دو است (فصل دهم) در حكم وضوء دائم الحدث است بدان كه كسيكه سلس البول دارد يعنى بى ا ختيار بولش ميچكد وكسيكه مبطون است يعنى ناخوشى شكم روش دارد يا از براى ايشان فتره هست كه وسعت نماز داشته باشد اگر چه باقتصار بر خصوص واجبات باشد يا نيست وبر تقدير دوم يا در هر نمازى دو دفعه يا سه دفعه بيش نيست يا بيشتر است اما اگر فتره واسعه داشته باشد واجب است نماز خود را در آن فتره واقع سازند واگر گنجايش بيش از واجبات ندارد بايد همه مستحبات را ترك كنند پس اگر اول وقت باشد واجب است مبادرت كنند واگر در وسط يا اخر وقت باشد بايد صبر كنند تا آن وقت واگر قبل از آن وقت نماز كنند نماز ايشان باطل است هر چند بر طبق حكمشان عمل كنند بلى اگر اتفاقا نماز ايشان در غير آن وقت سالم ماند با فرض اين كه قصد قربت هم از ايشان حاصل شده باشد صحيح است واگر در صورتى كه بايد مبادرت كنند تاخير بيندازند معصيت كرده اند ولكن اگر بر طبق حكمشان عمل كنند نماز ايشان صحيح است واما اگر فتره واسعه نداشته باشد پس اگر مىتواند بدون مشقت بعد از خروج حدث وضو بگيرند باين كه در هر نمازى دو سه دفعه بيش بيرون نيايد ومستلزم منافى از استدبار ونحو آن هم نباشد باين طريق كه آب را پهلوى خود بگذارند وبعد از حدث