شود و اگر در اثناء ملتفت شد لكن نيتش فاسد بوده به اين معنى كه بر وجه تشريع نيت به اين وجه نموده باز باطل است و اگر بر وجهى بوده كه نيتش فاسد نشده برگردد واتيان كند بر وجهى كه ترتيب به عمل ايد صحيح است و فرقى نيست در وجوب ترتيب ما بين وضوء ترتيبى و ارتماسى (يازدهم) موالات است يعنى اين كه در حين شروع در عضو لاحق رطوبت در تمام اعضاء سابقه خشك نشده باشد پس هر گاه پيش از شروع در عضو لاحق تمام اعضاء پيش خشك شده باشد باطل است بلكه هر گاه خشك بشود خصوص عضوى كه تازه از آن فارغ شده و مىخواهد عضو بعد از آن را بشويد احوط استيناف است و اگر چه رطوبت در اعضاى سابق بر آن عضو يافت شود و مخفى نماند كه اعتبار اين شرط كه خشك نشدن باشد در صورتى است كه به جهت طول زمان و فاصله بين اعضاء باشد و اما اگر پى در پى افعال وضو را بجا آورد و با اين حال اعضاء هم خشك شد به جهت شدت حرارت بدن يا حرارت هوا يا باد و امثال اينها وضو باطل نيست پس در حقيقت يكى از دو چيز شرط است يا باقى بودن رطوبت وضو در اعضاء سابقه به هر جهت كه باشد يا موالات عرفى يعنى عدم فصل زمانى و پى در پى شستن اعضاء هر چند اعضاء تماما خشك شده باشد يا خشكانيده باشد و بعضى از علما موالات بمعنى ثانى را واجب تعبدى دانسته اند و اگر چه باطل نمىشود وضو به ترك آن هر گاه موالات بمعنى اول كه عدم جفاف باشد محقق باشد و بدان كه واجب نيست بودن رطوبت در تمام اجزاء يك عضو بلكه اگر قدرى از آن خشك نشده باشد كفايت مىكند (مسألة 24) هر گاه شخص وضو گرفت و شروع به نماز كرد در بين نماز ملتفت شد كه مسح سر يا پا يا تمام انها را فراموش كرده نماز او باطل است و وضو نيز باطل است اگر رطوبت در اعضاء وضويش باقى نباشد و الا از رطوبت انها بگيرد و مسح كند و نماز را از سر گيرد (مسألة 25) بعد از شستن دست چپ يا در حين شستن آن شخص چند قدم برود و بعد از آن مسح كند ضرر ندارد (و هم چنين اگر قدرى معطل شود به جهت كندن كفش يا جوراب ونحو آن) و جايز است وضو گرفتن در حال راه رفتن (مسألة 26) هر گاه شخص ترك كند موالات را نسيانا باطل است وضوء او با فرض اين كه موالات عرفى به عمل نيامده باشد و هم چنين است هر گاه اعتقاد كند جفاف را بعد خلاف آن معلوم شود (مسألة 27) هر گاه در حين شروع بدست راست صورت خشك شد لكن باقى است رطوبت در آنچه از ريش تجاوز كرده است از حد وجه در كفايت آن