مقدارى از آنها را در كتاب حلية الاولياء مىتوان يافت. (43) درباره احمد بن حنبل نيز جعليات زياد است. احمد بن محمد يازودى مىگويد:
" پيامبر (ص) را در خواب ديدم كه در خانه خدا به كعبه تكيه داده وشافعى و احمد بن حنبل - در حالى كه پيامبر به آنها تبسم مىكند - سمت راست وى نشسته‌اند.... پس پيامبر به شافعى و احمد بن حنبل اشاره كرد و گفت: اولئك الذين اتيناهم الكتاب والحكمة والنبوة [= اينها كسانى هستند كه ما كتاب خدا و حكمت و نبوت را به آنان داديم] ". (44) نتيجه جعل مناقب درباره ائمه مذاهب اربعه روايات و حكاياتى كه درباره مناقب ابو حنيفه وشافعى و مالك و احمد بن حنبل ساخته شده موجب سرگردانى و اغفال بسيارى از افراد گرديده است. ابن درويش الحوت مىگويد: " در حقيقت هيچ نصى - چه صحيح و چه ضعيف - درباره اين چهار امام مذاهب وارد نشده است ". (45) به عبارت ديگر همه آنها دستاورد تخيل آن كسانى است كه جز بافتن دروغ و ساختن افتراء غرض ديگرى نداشته‌اند. در دنياى اسلام خطر اين جعليات كمتر از خطر دروغهايى كه در خصوص موضوع خلافت و يا احكام جعل نموده‌اند نبوده و نيست.
حديث سازى چه حكمى دارد؟
بسيارى از علما، محدثين كذاب را كافر دانسته‌اند. شيخ ابو محمد جوينى (پدر امام الحرمين ابو المعالى) مىگويد: " هر كس به عمد دروغى را به پيامبر (ص) نسبت دهد كافر است و از امت اسلام خارج مىباشد ". ناصر الدين بن منير نيز كه از ائمه مالكيه است مىگويد: " گناهان كبيره در نزد اهل سنت موجب كفر نمىشود و لذا اينكه گفته‌اند هر كس دروغى به پيامبر (ص) نسبت بدهد كافر است، ثابت مىكند كه اين گناه بزرگتر از گناهان * (هامش) * (43) حلية الاولياء ج 6 / 316.
(44) تاريخ ابن عساكر ج 1 / 454.
(45) اسنى المطالب (تأليف ابن درويش الحوت) ص 14. (*)