وهابيت مىگويد: " توسلى جز به خدا روا نيست ".
خوارج گفتند: " حكم از آن تو نيست اى على ".
و وهابيت مىگويد: " وسيله اى براى تو نيست اى محمد ".
ج: ريشه تاريخى سياسى وهابيت قبل از بررسى علمى اين عقيده مناسب است ريشه تاريخى سياسى وهابيت را بدانيم.
واضح است كه استعمار از دير باز اسلام را خطرى بزرگ براى خود مىدانست، و نيز مىداند كه مسلمانان دو منبع مقدس به نام قرآن و سنت دارند.
منبع اول را نمىتوانند دست بزنند و مورد هجوم قرار دهند، اما منبع دوم - يعنى سنت پيامبر (صلى الله عليه وآله) - در معرض طعنه قرار دارد.
در ميان مسلمانان شخص رياست طلبى چون " محمد بن عبد الوهاب " را يافتند وآنقدر او را بزرگ كردند كه باور كرد از " خلفاى راشدين " هم با هوش تر است، اجتهادهاى " عمر " را نشانش دادند كه چگونه در برابر شخص پيامبر (صلى الله عليه وآله) ايستاد و اظهار نظر - بر خلاف رأى آن حضرت مىكرد، چرا كه او بشر است و معصوم نيست و اشتباهات فراوانى دارد كه مردم آنها را اصلاح كرده اند!
بنابراين او را براى تسلط بر جزيرة العرب، بعد جهان عرب، و آنگاه جهان اسلام به طمع انداختند.
اين " محمد بن عبد الوهاب " است كه مىگويد: