اهل بيت رسول خدا را از پدر و مادرش على و فاطمه زهرا ((عليهما السلام)) به ارث برد، او همچنان هدف تيرباران هتك و دشنام و ناسزاى به خود و پدرش و از اين طريق به جدش رسول خدا ((صلى الله عليه وآله و سلم)) بود.
پس از شهادت حضرت امير المؤمنين ((عليه السلام)) دوست و دشمن به هم آميخته شد، خوارج دشمنان اهل بيت ((عليهم السلام)) در ميان مردم سنگر گرفته بودند، بازتاب جنگهاى خونين (جمل، صفين و نهروان) وضع را بر امام حسن مجتبى ((عليه السلام)) بسيار دشوار كرده بود، منابع شيعه و سنى نشان مىدهد كه ياران وى براى مال و منال دنيا به دشمنش مى پيوستند، و گاه بر او مى شوريدند، حاكم نيشابورى در مستدرك و ذهبى در سير اعلام النبلاء و ابن عساكر در تاريخ دمشق، فاجعه را نقل كرده اند، مضمون آن، چنين است: چون مردم عراق با امام حسن ((عليه السلام)) بيعت كردند، آن حضرت لشكرى به سوى شام فرستاد و معاويه به فرمانده لشكر نامه اى نوشت كه يك ميليون درهم به وى مى پردازد، اگر از جنگ دست بردارد و وى پذيرفت و به سوى معاويه رفت، امام حسن ((عليه السلام)) لشكرى را به فرماندهى قيس بن سعد، به سوى