مسلم اين است كه أبو سعد مذكور در تاريخ مزبور زنده بوده است، اما اينكه در چه تاريخ وفات نموده است نصى در اين باب در نظر ندارم.
بلى ثقة الاسلام شيخ آقا بزرگ تهرانى مد ظله العالي در " الذريعة " تحت عنوان (تاريخ الرى) تصريح كرده كه وفات او به سال 432 بوده است فراجع ان شئت.
2 - بايد دانست كه اين أبو سعد منصور بن الحسين آبى غير از زين الملك أبو سعد آبى، برادر سعد الملك است، كه هر دو برادر بدستور محمد شاه سلجوقى به سال پانصد هجرى مصلوب شده اند، و ترجمه ايشان در كتاب " النقض " چنين است (صفحه 86 - 87).
اما سعد الملك رازى رحمة الله عليه شيعي امامى اصولى بود، چون خوابگاه دولت سلطان سعيد محمد نور الله مرقده بر او حسد بردند، بر وى بدر آمدند، و تعرضش كردند، وسلطان را بر وى متغير ساختند، تا وى را بر آويخت و همان روز بر آن پشيمان شد، و سه روز بار نداد و روز چهارم كه بر تخت نشست همه قاصدان سعد الملك خائف بودند، و شمس رازى شاعر در حضرت سلطان شد و به آواز بلند اين قطعه بر سلطان خواند:
تو را سعد و بوسعد بودند يار چو تاج از بر سر بر آويختى در آويخت بايست بد خواه شان تو آن هر دوان را بر آويختى از سعد، سعد الملك را خواسته، و از بو سعد زين الملك را، سلطان بگريست شاعر را سيم و خلعت داد و بفرمود تا سعد الملك را با حرمتى تمام دفن كردند.
و نيز شيخ عبد الجليل در كتاب " النقض " ضمن ذكر معاريف وزراء و ارباب قلم از گروه شيعه گفته (صفحه 218 - 220).
و استاد أبو منصور و برادرش أبو سعد وزيران محترم بودند از آبه، و جاه و تمكين و رفعت ايشان از آفتاب ظاهرتر است، و اعتقاد