افتد مردم بىقرار شود، تا خبر آن بشنود و بشنواند - اگر چه او را بدان تعلقى نباشد - و معدودات انفاس و محدودات حواس در اين باب صرف كند و خواهد كه مختلفات انواع اخبار و مؤتلفات اجناس آثار را بسط كند، و اگر كسى او را از حالى خبر دهد روى دشوار آيد آن سر پنهان داشتن و از اين است كه سر پنهان داشتن عادتى و خلقى محمود است، و هر كسى طاقت تحمل آن ندارد، زيرا كه بر خلاف غريزت آدمى است، چه آدمى را حق تعالى محب اخبار و استخبار آفريده است كه روشنى خزانه حفظ اسرار را مصون ندارد، و آفتاب ودايع اسرار دوستان را در كسوف سروف بنگارد، و به تمام انجلاء آن را تخصيص كند، و چون چنين بود معرفت تواريخ و اخبار عالم لازم اين محبت باشد، و اگر اين محبت اخبار و استخبار در غرايز آدميان مركب نمودى از گذشتگان هيچ شريعت و فضائل و اخبار و حكايات به متأخران نرسيدى، و خلل احوال عالميان به حدى رسيدى كه تدارك نپذيرفتن و طريق آسايش و سبكبارى در اقتدا به گذشتگان مسدود گشتى، و قوام اشباح و نظام ارواخ به فكرت و حيرت متلاشى شدى، و بر شعار و دثار اخلاف آثار ثناى اسلاف هويدا نگشتى، و اسرار بدايع و صنايع به استار فجايع و فظايع پوشيده گشتى.
و خاتم المحدثين حاجى ميرزا حسين نورى در آغاز الفيض القدسي في ترجمة العلامة المجلسي (ص 1) گفته:
و بعد: فان في ذكر السلف الصالحين والعلماء الراسخين، الذين اهتدوا بنور ائمتهم، واقتفوا آثارهم واقتدوا بسيرتهم واناخوا رحلهم بفنائهم، و لم يشربوا من غير كأسهم وانائهم تذكرة وموعظة للخلف الباقين وانسأ وتسلية للاحقين واعانة لهم على الصعود على مدارج الكمال والعكوف على صالح الاعمال، وفيه مع ذلك احياء لذكرهم الذى فيه ذكر ائمتهم وسادتهم، واتمام لنورهم الذى اكتسبوه من - ولايتهم، و عمل بما ورد من الحث على مجالستهم، ومخالطتهم، والحض على محادثتهم، فان المسرح طرفه في اكناف سيرة من غاب عنه و ما