مقدمه * بسم الله الرحمن الرحيم الحمدلله وسلام على عباده الذين اصطفى.
در اينكه قراآت قرآني از غنى ترين ميراث فرهنگى در اسلام، وبويژه در رابطه با دانشهاى مربوط به زبان عربي - از قبيل اصوات وصرف ونحو وقواميس وفرهنگهاى لغوى - به شمار مى آيد هيچگونه اختلاف وترديدي ميان علماء به چشم نمى خورد.
راجع به جمع وگرد آورى مواد وعناصر قراآت قرآني، دهها كتاب - به نظم ونثر - تأليف شده است كه ما پاره أي از آنها را به عنوان نمونه ياد مى كنيم:
- السبعة، از: ابن مجاهد.
- التيسير في القراءات السبع، از: ابى عمرو دانى.
- النشر في القراءات العشر، از: ابن الجزرى.
- الروضة في القراءات الاحدى عشرة، از: حسن بن محمد بغدادي.
- غاية الاختصار، از: همداني عطار.
- الموضح، از: نصر بن على.
- الموجز، از: اهوازي.
- الشاطبية، از: ابى القاسم شاطبى كه منظوم است و:
- شروح شاطبيه، از قبيل:
* فتح الوصيد، از: سخاوى.
* كنز المعاني، از: جعبرى.
* ونيز كنزالمعانى، از: شعلة.
* ابراز المعاني، از: ابى شامة.
پيشينيان ابعاد مختلف قراآت قرآني را مورد مطالعه وبررسى قرار داده اند.
اين مطالعه به صورتي آشكار وروشن در كتابهائى نظير: كنز المعاني ساخته ء: (شعله) ترسيم شده است، كتابي كه