إثنا عشر رسالة - المحقق الداماد - ج ٣ - الصفحة ١١٥
و قابله در سنت نبويه و احاديث اوصياء معصومين وارد و ثابت است و منشأ تحريم نجاست موى نيست بلكه از باب تغيير خلقت الهى و دخول در تحت عموم والمغيرين خلق الله است شيخنا الشهيد در ذكرى آورده است كه بعضى چنين گفته اند كه حكم به تحريم از اين جهت نيست كه اگر از موى اجنبيه باشد نظر كردن مرد را به آن حرام خواهد بود بلكه از جهت آن است كه اگر زنى موى غير را با موى خود وصل كرده است مزوجه نباشد و محل تهمت خواهد شد و اگر مزوجه بوده باشد در مقام تدليس خواهد بود بعد از ان گفته است كه بنابر توهم كه سبب حرمت مزوجه را تدليس است بر زوج خود لازم مىآيد كه هر گاه از جانب زوج اذن حاصل شود اين عمل حرام نباشد پس حق آن است كه گوئيم مستند حكم تحريم اين عمل ورود نص و سر عدم جواز آن تغيير خلق الله و تدليس در صبقه الله است مسألة در حديث شريف نبوى وارد شده لعن الله الواصلة والمتوصلة والواشمه والمتوشعة والواشرة والنامصة و المستنمصة ودر بعضى از روايات الواشرة والمؤتشره آمده و در ذكرى مىگويد وفى رواية بدل الواشمة النامصة والمستبصة أي للشعر
(١١٥)
الذهاب إلى صفحة: «« « ... 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 ... » »»
الفهرست
الرقم العنوان الصفحة