بغير جماع نمود بعد از ان جماع كرد يك كفاره كافى است چنانچه اگر بحلال افطار كرد وبعد از ان مفطر محرم بجا اورد يك كفاره جمع كافى است (مسألة 10) اگر اجمالا بداند كه روزه را فاسد كرده ونداند كه ايا علاوه از قضا موجب كفاره بعمل اورده يا نه كفاره بر او نيست واگر بداند چند روز افطار كرده وعدد ايام را نداند جايز است اقتصار كند بقدر معلوم واگر شك كند كه بحلال افطار كرده يا بحرام يكى از خصال كفاره كافى است واگر شك كند در روزيكه افطار كرده كه شهر رمضان بوده كه كفاره بر او باشد يا قضاء ان بوده وپيش از ظهر افطار كرده كه بر او چيزى نباشد چيزى بر او نيست واگر در فرض مزبور مىداند بعد از زوال افطار كرده اطعام شصت مسكين كافى است بلكه مىتواند كه با طعام ده مسكين اقتصار كند (مسألة 11) هر گاه عمدا افطار كند وبعد از زوال سفر كند كفاره از او ساقط نمىشود بى اشكال وهم چنين است اگر پيش از زوال سفر كند بقصد فرار از كفاره بلكه هم چنين است هر چند بقصد ديگرى سفر كند بنابر اقوى وهم چنين است اگر سفر كند وپيش از رسيدن بحد ترخص افطار كند كه در تمام صور بايد كفاره بدهد وهر گاه عمدا افطار كند بعد از ان عارض قهرى بر اوعارض شود مثل حيض يا نفاس يا مرض يا جنون ونحو انها از اعذار پس ايا كفار از او ساقط مىشود يا نه دو وجه بلكه دو قول است اقوى سقوط است هر چند خلاف احتياط است (مسألة 12) هر گاه افطار كند روزى را كه شك دارد اخر رمضان است يا اول شوال وبعد از ان معلوم شود كه شوال است اقوى سقوط كفاره است هر چند خلاف احتياط است وهم چنين است اگر اعتقاد كند روزى را كه رمضان است وعمدا افطار كرد وبعد از ان معلوم شود شوال است يا در يوم الشك اول ماه با اعتقاد انكه رمضان است معلوم شود كه شعبان بوده در هر دو صورت كفاره ساقط است (مسألة 13) كسيكه وجوب روزه رمضان را منكر باشد وافطار كند بلكه هر چند روزه بگيرد مرتد است است واگر منكر ان نباشد ولى افطار كند با علم وعمد بايد تعزيرش كنند به بيست وپنج تازيانه واگر بعد از تعزير باز افطار كند دوباره تعزيرش كنند واگر بعد از دو مرتبه تعزير باز افطار كند در مرتبه سيم او را بكشند واحوط قتل او است در مرتبه چهارم (مسألة 14) كسيكه در روزه رمضان با عيال خود جماع كند با اكراه او مرد دو كفاره بايد بدهد ودو مرتبه تعزيرش كنند ومرد بسبب اكراه تحمل كفاره وتعزير از زن مىنمايد