وافطار نكرده تا قبل از زوال انروز متذكر شود كه روزه بر او واجب است از همان وقت نيت روزه كند ومجزى است بخلاف انكه متذكر نشود تا بعد از ظهر كه مجزى نيست ووقت نيت روزه واجب غير معين از اول شب است تا پيش از زوال ظهر در حال اختيار وهر وقت نيت كند كافى است چه پيش از ان مردد باشد در روزه گرفتن يا جازم بر نگرفتن باشد وبعد از زوال وقت نيت گذشته بنابر اصح بخلاف روزه ندبى كه وقت نيت ان باقى است تا پيش از غروب بنابر اقوى (مسألة 13) اگر شب نيت روزه كند وبعد از ان قصد افطار نمايد وتا پيش از زوال مفطرى بعمل نياورده مجددا نيت روزه كند صحيح است بنابر اقوى مگر در صورتيكه روزه خود را برياء ونحو ان فاسد كرده باشد كه قبل از زوال تجديد نيت كافى نيست بنابر احوط (مسألة 14) كسيكه در شب نيت روزه كرده ماداميكه صبح نشده ضرر ندارد مفطرات بعمل اورد با بقاء عزم بر روزه فردا (مسألة 15) در ماه رمضان هر شب جدا نيت كند كافى است وبهتر ان است كه روزه مجموع ماه را در شب اول نيت كند وهر شب هم عليحده نيت كند بلكه كفايت نيت مجموع ماه قوت دارد لكن احتياط به نيت هر شب جداگانه ترك نشود بخلاف روزه غير رمضان از روزه معين كه در صورتيكه چند روز روزه بر او باشد لابد است از نيت هر شب جداگانه وكافى نيست نيت مجموع (مسألة 16) در يوم الشك كه معلوم نيست اخر شعبان است يا اول رمضان بنا گذارد كه اخر شعبان است وروزه ان واجب نيست واگر روزه بگيرد به نيت استحباب يا قضاء يا غير ان روزه بگيرد واگر بعد از ان معلوم شود كه رمضان بوده مجزى از رمضان است واگر در روز معلوم شود بايد تجديد نيت كند هر چند بعد از زوال باشد واگر انروز را به نيت رمضان روزه بگيرد صحيح نيست هر چند معلوم شود كه رمضان بوده (مسألة 17) روزه يوم الشك بچند وجه متصور است (اول) انكه بقصد اخر شعبان بگيرد واين بى اشكال است چه به نيت ندبى بگيرد يا قضا يا نذر يا نحو انها وبعد از ان اگر معلوم شود رمضان بوده از رمضان محسوب است (دويم) انكه بنيت رمضان بگيرد واقوى بطلان ان است هر چند در واقع رمضان باشد (سيم) انكه نيت او مردد باشد كه اگر در واقع شعبان است ندبى يا قضاء باشد واگر رمضان است واجب باشد واقوى بطلان ان است نيز (چهارم) انكه بقصد قربت مطلقه روزه بگيرد ودر ذهن او ان باشد كه يا رمضان است يا شعبان وعلى اى حال روزه ان روز راجح