نماز بفهمد كه بايد تمام بخواند بايد عدول بتمام كند ونيت قصر مضر نيست زيرا كه قصد نماز وتقرب بان داشته وبخيال انكه بر او قصر واجب است از باب اشتباه در تطبيق بوده نه تقييد پس مقيم كه نداند وظيفه او تمام است اگر نيت قصر كند ودر اثناء نماز عالم شود بايد عدول بتمام كند وصحيح است ولكن احوط اتمام واعاده است بلكه احوط در فرض اول نيز اعاده بقصر است بعد از اتمام بقصر (مسألة 8) اگر مسافر من باب الاتفاق بدون قصد نماز قصر كند ظاهر صحت ان نماز است هر چند احوط اعاده ان است بلكه كسيكه جاهل باشد بانكه وظيفه او قصر است ونيت تمام كند وسهوا قصر كند صحيح است ولكن احتياط باعاده در اين صورت اشد است (مسألة 9) اگر در سفر وقت نماز داخل شود ونماز نخوانده بوطن يا محل اقامه يا حد ترخص انها برسد بايد تمام بخواند واگر بعد از دخول وقت نماز نخوانده شروع بسفر كند در سفر بايد قصر بخواند ومدار در هر دو صورت بر حال اداء نماز است نه بر حال وجوب لكن احوط در هر دو جمع است (مسألة 10) هر گاه نماز كسيكه در بعض وقت حاضر ودر بعض ان مسافر است فوت شود اقوى آنست كه مخير است قضاء آن را بقصر بخواند يا تمام زيرا كه نماز از مجموع وقت فوت شده ومفروض آنست كه بعض وقت حاضر وبعضى مسافر بوده ولكن مراعات حال فوت كه اخر وقت است احوط است واحوط از ان جمع بين قصر واتمام است (مسألة 11) مسافر در اماكن اربعه كه مسجد الحرام ومسجد نبى صلى الله عليه وآله ومسجد كوفه وحاير حسينى ع باشد مخير است ميان قصر وتمام بنابر اقوى بلكه تمام افضل است هر چند قصر احوط است واين قدر متيقن است ودور نيست كه در تمام بلد ان اربعه كه مكه ومدينه وكوفه وكربلا است مخير باشد ميان قصر وتمام ولكن سزاوار نيست ترك احتياط كنند خصوصا در بلد كوفه وكربلا واما در ساير مشاهد مشرفه بايد قصر بخواند واحوط در سه مسجد مزبور اقتصار بر مقدارى است كه در اصل مسجد بوده نه در زياداتى كه بعد از ان حادث شده بلى فرق نيست در انها ميان صحن وسطح ومواضع پست انها چنانچه احوط در حاير اقتصار بر خصوص اطراف ضريح مبارك است (مسألة 12) اگر مسافر جائى نماز كند كه بعض بدن او داخل اماكن تخيير باشد وبعض ان خارج بايد قصر بخواند بلى باكى ندارد كه در منتهى اليه حد انها بايستد بطورى كه تمام بدن او در تمام حالات نماز حتى در ركوع وسجود داخل در حد باشد (مسألة 13) در مواضع تخيير مسافر نمىتواند روزه