است هر گاه تاخير انداختن ازاله تا بعد از غسل موجب هتك حرمت مسجد باشد (مسألة 15) در جواز نجس كردن مساجد يهود و نصارى اشكال است و اما مساجد مسلمانها پس همه در يك حكم است و فرق نيست ما بين فرق ايشان (مسألة 16) هر گاه بداند كه واقف صحن مسجد يا سقف آن يا ديوار آن را جزء مسجد قرار نداده است حكم وجوب تطهير و حرمت تنجيس در آن ملحق نمىشود بلكه همچنين است اگر شك كند در وقفيت آن و اگر چه احوط الحاق آن است (مسألة 17) هر گاه علم اجمالى دارد به نجاست يكى از دو مسجد واجب است هر دو را تطهير كند چنانچه اگر مىداند كه موضعى از مسجد معين نجس شده وان موضع معين را نمىداند و مردد است ما بين دو جاى از آن مسجد هر دو جا را بايد تطهير كند (مسألة 18) فرقى نيست در ترتب احكام مذكوره بر مسجد ما بين اين كه مسجد وقف عام باشد يا وقف خاص و اما مكانى را كه شخص در خانه خود معد از براى نماز كرده حكم مسجد ندارد (مسألة 19) هر گاه شخص مسجدى را نجس ديد و متمكن از ازاله نبود آيا واجب است كه ديگرى را إعلام كند يا نه ظاهر آنست كه واجب نيست اگر آن نجاست موجب هتك مسجد نباشد و إلا احوط إعلام است (مسألة 20) مشاهد مشرفه مثل مساجدند در حرمت تنجيس بلكه در وجوب ازاله نجاست از انها اگر بودن نجاست باعث هتك شود بلكه مطلقا بنا بر احوط لكن اقوى عدم وجوب ازاله است در صورت عدم هتك و فرقى نيست در مشاهد ما بين ضريح مقدس و روپوش آن و ساير مواضع متبركه آن مگر در حيث تاكيد و عدم تاكيد (مسألة 21) واجب است ازاله نجاست از ورق قرآن مجيد و خط آن بلكه از جلد و غلاف آن در صورت هتك هم چنان كه حرام است در صورت هتك مس خط قرآن يا ورق آن به عضو متنجس و اگر چه طاهر از حدث باشد و اما در صورتى كه يكى از اين كارها به قصد اهانت باشد پس اشكالى نيست در حرمت آن (مسألة 22) حرام است نوشتن قرآن بمركب نجس و اگر از روى جهل يا عمد نوشت واجب است محو آن هم چنان كه اگر نجس شد خط قرآن و ممكن نشد تطهير آن واجب است آن خط را محو كنند (مسألة 23) حرام است قرآن را بدست كافر دادن و اگر در دست او باشد واجب است از او بگيرند (مسألة 24) حرام است گذاشتن قرآن شريف بر روى عين نجاست و اگر نجاست بر روى آن باشد واجب است بردارند و اگر چه خشك باشد (مسألة 25) واجب است ازاله نجاست از تربت حسينيه بلكه از تربت حضرت