خطور وخود را ملامت كند چنانچه مضر نيست رياء بترك كردن مبطلات در بين نماز (مسألة 9) رياء بعد از عمل مبطل آن نيست باين كه عمل را خالصا لله اورده وبعد از آن براى خوش امد ديگرى نقل كند يا بطور ديگر باو بنماياند كه سابقا عمل بجا اورده (مسألة 10) عجب بعد از عمل مبطل آن نيست بخلاف عجبي كه مقارن عمل باشد كه مبطل آن است بنابر احوط اگر چه اقوى خلاف آن است (مسألة 11) غير رياء از چيزهائيكه ضميمه نيت باشد يا حرام است يا مباح يا راجح پس اگر حرام باشد ومتحد با عمل يا جزء آن باشد مثل رياء مبطل است واگر خارج از عمل باشد ومقارن با آن بعمل اورد مبطل آن نيست ودر صورتيكه ضميمه مباح يا راجح باشد پس اگر ضميمه مقصود بالتبع باشد ودر نماز داعي قربت بالاستقلال داشته باشد اشكالي در صحت آن نيست وهر گاه ضميمه مقصود بالاصالة باشد وقربت ومقصود بالتبع عمل باطل است وهم چنين است اگر هر دو با هم محرك وباعث بر عمل باشند واگر هر دو جدا جدا مقصود بالاصاله باشد اقوى صحت عمل واحوط اعاده آن است (مسألة 12) هر گاه بعض اجزاء نماز را بقصد نماز وغير آن بجا اورد مثل انكه بركوع قصد تعظيم غير وقصد ركوع نماز بجا اورد يا انكه بسلام قصد سلام تحيت وسلام نماز با هم بكند باطل است در صورتيكه آن جز از اجزاء واجبه باشد چه آن جزء كم باشد يا زياد وچه تدارك آن ممكن باشد يا نه وهم چنين موجب بطلان نماز است اگر از اجزاء مستحبه باشد اما در غير قرآن وذكر بنابر احوط بخلاف انكه بان قصد غير نماز نمايد كه مبطل نماز نيست مگر در صورتيكه آن فعل در نماز جايز نباشد يا فعل كثيرى باشد (مسألة 13) اگر صداى خود را در نماز بذكر يا قرائت بلند كند براى اعلام ديگرى ضرر ندارد مگر انكه مقصود بالذات از آن ذكر يا قرائت اعلام غير باشد وقصد جزئيت آن بالتبع باشد در صورتيكه آن جزء از اجزاء واجبه نماز باشد وهر گاه در بين نماز بقصد ذكر مطلق بلند بگويد الله اكبر با نحوان از اذكار بدون قصد جزئيت براى اعلام غير ضرر ندارد (مسألة 14) وقت نيت اول نماز است وان حال تكبيرة الاحرام است وامر نيت بكمال سهولت است بنابر انكه نيت داعي باشد وبنابر انكه نيت اخطار بقلب باشد اخر جزء نيت را كه بدل مىگذارند متصل كند باول تكبير وان نيز سهل است (مسألة 15) واجب است استدامه نيت تا اخر نماز باين معنى كه هر جاى نماز اگر از او به پرسند چه مىكنى متحير نماند وبا وجود داعي قلبي غفلت از آنچه مىكند مضر