ممكن نباشد عمل مىكنند بظن وهر گاه نباشد بهيچ طرفي پس بايد صبر كنند مگر اين كه خوف فساد ميت باشد يا خوف ضرر بر مباشرين كه در اين وقت وجوب استقبال ساقط است (مسألة 9) احوط در طفل متولد از زنا كه احد طرفين از پدر يا مادر او مسلم باشند اجراء احكام مسلم است از دفن در مقابر مسلمين رو بقبله وغيران (مسألة 10) جايز نيست دفن مسلم در مقبره كنار چنانچه جايز نيست دفن كفار واولاد ايشان در مقابر مسلمين بلي اگر ميت كافر مسلم مشتبه شود همه را در مقبره مسلمين دفن مىكنند و هر گاه دفن كردند كافر را در مقبره مسلمين يا مسلمى را درمقبره كفار جايز است نبش بجهت اين كه كافر حرمت ندارد ومقتضاى حرمت مسلم اين است كه با كفار نباشد (مسألة 11) جايز نيست دفن مسلم در مواضعى كه هتك حرمت او است مثل مزبله وبالوعه ونحو اينها (مسألة 12) جايز نيست دفن در مكان مغصوب ونه در زمينهاى موقوفه از براى غير دفن پس جايز نيست دفن در مساجد ومدارس ونحو اينها چنانچه جايز نيست دفن در قبر غير كه هنوز ميت آن پوسيده نشده (مسألة 13) واجب است دفن اجزاء مبانه از ميت حتى ناخن ودندان ومو واما از حي پس مثل دندان وناخن واجب نيست هر چند كمى گوشت با آن باشد بلى مستحب است دفن انها بلكه مستحب است كه نگاه دارد كه بعد از موت با او دفن كنند چنانچه از وصيت حضرت باقر بحضرت صادق عليهما السلم در دفن دندان ظاهر مىشود واز امير المؤمنين عليه السلام مرويستكه پيغمبر صلى الله عليه وآله امر فرمودند بدفن چهار چيز موى ودندان وناخن وخون وبروايت عايشه از انحضرت هفت چيز بزيادتي حيض وبچه دان وعلقه (مسألة 14) هر گاه شخص در چاهى بميرد وممكن نباشد بيرون اوردن او واجب است آن چاه را پر كرده قبر او قرار دهند (مسألة 15) هر گاه بچه در شكم زن حامله بميرد وبترسند بر مادر از بقاء آن بچه در شكم او بايد بعلاج آن را بيرون اورد اگر چه بداخل كردن دست وپاره كردن بچه وبيرون اوردن او باشد ومباشر اين امر بايد زن يا شوهر او باشد واگر نباشند يا نتوانند رجال محارم او واگر آن هم متعذر شد اجانب مىتوانند بجهت حفط نفس محترم وهر گاه زني بميرد وبچه در شكم او زنده باشد واجب است بيرون اوردن آن هر چند بشكافتن پهلوى چپ زن باشد لكن بعد از بيرون اوردن طفل پهلوى انزن را بدوزند ودفن كنند وفرق نيست در اين حكم ما بين اين كه اميد زنده بودن طفل بعد از بيرون امدن باشد يا نباشد واگر بچه ومادر هر دو زنده باشند