ميت باشد انوقت مخير است بهر جهتى كه بخواهد واگر بعض جهات مظنون باشد بهمان جهت بخواند واگر چه احوط نماز بچهار جهت است (مسألة 4) هر گاه ميت را در مكان مغصوب گذاشته باشند لكن مصلي در مكان مباح باشد نماز صحيح است (مسألة 5) هر گاه بر دو ميت نماز گذارد بنماز واحد لكن از ولى بكي مأذون بوده واز ولى ديگر مأذون نبوده اين نماز نسبت بانكه از ولي او اذن داشته صحيح ومجزى است بخلاف آن ديگر (مسألة 6) هر گاه بعد از نماز معلوم شد كه ميت در حال نماز برو افتاده بوده واجب است كه ميت را بر پشت بخوابانند ونماز را اعاده كنند (مسألة 7) هر گاه بر ميت نماز نخوانده مدفون شد بر قبر او نماز گذارند وهم چنين است حكم اگر بعد از دفن معلوم شد كه نمازى كه بر او خوانده شده از جهتي باطل بوده (مسألة 8) هر گاه بعد از نماز بر قبر جسد ميت بيرون آمد از قبر بوجهي از وجوه اعاده نماز احوط است (مسألة 9) جايز است تيمم كردن از براى نماز ميت واگر چه متمكن از آب هم باشد واگر چه احوط اقتصار بر صورت عدم تمكن از وضوء يا غسل يا صورة خوف فوت صلوة بر ميت است (مسألة 10) احوط ترك تكلم است در اثناء نماز ميت واگر چه بعيد نيست عدم بطلان بتكلم (مسألة 11) با وجود شخصى كه قادر باشد بر نماز ايستاده مجزى بودن نماز عاجز از قيام مشكل است بلكه صحتش نيز محل اشكال است (مسألة 12) هر گاه عاجز از ايستاده بخيال انكه شخص قادر بقيام نيست نشسته بر ميت نماز خواند بعد معلوم شد كه شخص قادر بر قيام موجود است ظاهر وجوب اعاده است بلكه اگر موجود هم نبوده وبعد موجود شده نيز چنين است و هم چنين است حكم هر گاه شخص كه قادر بر قيام بود مشغول بنماز شد لكن در بين نماز عاجز شد ونشسته تمام كرد (مسألة 13) هر گاه شك كرد كه آيا بر ميت نماز گذارده اند يا نه بنا را بر عدم گذارد ونماز كند وجو با واگر بداند نماز كرده اند ولكن در صحت آن شك داشته باشد بنا را بر صحت گذارد هر چند نماز كننده فاسق باشد بلي با علم بفساد واجب است نماز كند هر چند نماز كننده قطع بصحت نماز خود داشته باشد (مسألة 14) هر گاه بر شخصي بحسب تقليد يا اجتهاد او آن نمازى كه بر ميت خوانده شده است باطل باشد لكن بحسب تقليد يا اجتهاد نماز كننده صحيح باشد بعيد نيست جواز اكتفاء بان بلي هر گاه علم قطعى پيدا كند بيطلان نماز آن شخص واجب است كه اتيان كند (مسألة 15) كسى را كه بحكم شرع