است؟ بنابراين، حق جويى و حق يا بى پيراسته از تعصب هاى جاهلى در مسألهء امامت، يك ضرورت گريز ناپذير براى مسلمانان است.
بحث درباره ء امامت به سه روش اساسى مطرح مى شود كه هر كدام داراى ويژگى هاى خود است. اين سه روش عبارتند از:
1 - روش عقلى: در اين روش مثلا با قاعده ء لطف و درك عقلى، لزوم امامت و عصمت امام به اثبات مى رسد و سپس به كمك اين قاعده و نتايج آن فروع مسألهء امامت بيان مى شود.
2 - روش اعجاز: در روش اعجاز، اشخاص از راه ديدن و يا خبردار شدن از معجزاتى كه از ائمه (عليهم السلام) صادر شده، به طور يقين، صدق ادعاى ائمه را مى يابند.
3 - روش نص: در اين روش، امامت امامان (عليهم السلام) از راه معرفى و تصريحات پيامبر (صلى الله عليه وآله) و يا معرفى و تصريح هر امامى نسبت به امام و يا ائمه بعد از خود روشن مى شود.
در ميان كتاب هاى بسيارى كه درباره ء امامت به فارسى نوشته شده، خلافت حضرت على (عليه السلام) بعد از رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) به هر سه روش مذكور بيان شده است. اما امامت ساير امامان (عليهم السلام) بيشتر با روش اول (روش عقلى) و دوم (روش اعجاز) اثبات گرديده است. گرچه كتاب هاى ارزنده اى همچون " اثبات الهداة " كه روش سوم را نيز به عالى ترين وجه در بر دارد، به فارسى ترجمه شده، ولى مطالعه و بهره‌ورى از كتاب هايى از اين دست، غالبا از حوصلهء عموم خارج است. هدف از اين نوشتهء كوتاه، اثبات امامت امامان (عليهم السلام) با روش سوم (روش نص و عمدتا با استناد به نصوصى كه اهل تسنن نقل كرده اند) است و طورى تنظيم شده كه بتواند مورد استفاده ء افراد بيشترى قرار گيرد.