پى ريزى چنين حكومت، است، و گذشت زمان و به بن بست رسيدن بشر در بسيارى از مشكلات ويأس و نوميدى انسان از سازمانها و تشكيلات مادى، جامعه انسانى را بر پذيرش آن، آماده مىسازد و يكى از نشانه هاى يأس و نوميدى انسان، از چاره جوئى سازمانهاى مادى، همان است كه در روايات اسلامي بطور متواتر وارد شده كه پيش از ظهور امام، روى زمين را جور و ستم فرا مىگيرد (7) و فشار ظلم و تعدى آن چنان بر دوش بشرها سنگينى مىكند كه انسان را براى پذيرش انقلاب ديگر، انقلابى عميق و بنيادى آماده مىسازد.
عملا مىفهمد كه دوران چاره سازى برنامه هاى مادى به پايان رسيده و اين بن بست اجتماعى جز به يك نيروى غيبي شكسته نخواهد شد.
ب - تكامل خرد و انديشه انسانى:
پى ريزى يك حكومت واحد جهانى و برقرارى حكومت عدل و داد در كليه شئون، به زور سر نيزه و آتش توپ و تانك، امكان پذير نيست، هر چند هر نوع حكومتى، بى نياز از قوه و قدرت نمىباشد، اما در عين حال، تنها قدرت و قوه اجرائى نيرومند، قادر بر قلع فساد و گسترش عدل و داد نيست، بلكه بايد جامعه انسانى از نظر عقل و خرد ودانش و بينش، به پايه اى برسد كه طبعا خواهان برقرارى حكومت حق و قانون و طرد و نابودى ظلم و طغيان گردد، و يك چنين حالت جز در پرتو تكامل فرهنگ انسانى امكان پذير نمىباشد و بسيارى از مشكلات در عصر ظهور امام از اين طريق حل خواهد شد و ما نمونه اين نوع فرهنگ و تعقل را بگونه اى پيش از انقلاب اسلامي ايران و پس از آن تا مدتى مشاهده كريم و ديديم كه چگونه تمام طبقات براى برچيده شدن نظام ستم شاهى همكارى و هميارى عجيبى از خود نشان دادند و خود حافظ نظم و برقرار كننده حكومت حقيقت بودند.
امام باقر (عليه السلام) بر اين عنصر از عناصر پديد آورنده حكومت جهانى امام در حديثى تصريح كرده و مىفرمايد: