و سپس در چند سال قبل كه به فرمان لازم الاذعان حضرت مستطاب عالى مشغول ترتيب مقدمه براى تفسير أبو الفتوح رازى شدم، چون مىدانستم كه مؤلف كتاب " نقض الفضائح " ما نحن فيه با أبو الفتوح رازى معاصر و به ظن قوى نيز با او معاشر و از دوستان او بوده است مجددا به احتمال بدست آوردن بعضى معلومات در خصوص احوال أبو الفتوح رازى تمام فصول و فقراتى را كه صاحب " مجالس المؤمنين " از " نقض الفضائح " نقل كرده از اول تا به آخر به دقت تمام مطالعه كردم، و بيشتر به مندرجات اين كتاب دلكش آشنا شدم، و يك بر هزار آتش شوق و حرص من بر اطلاع از وجود اين گوهر شب چراغ در كتابخانه از كتابخانه هاى دنيا افروخته تر مىشد، ولى باز كما في السابق هر چه بيشتر جستم كمتر يافتم، و در هيچ نقطه از دنيا اثرى و نشانى از آن نيافتم، لكن مع ذلك كله به احتمال اينكه شايد در گوشه يكى از كتابخانه هاى ايران يا عتبات عاليات يا هندوستان و نحو ذلك نسخه از اين كتاب موجود باشد كه ما از وجود آن خبر نداشته باشيم، در صفحه 626 از خاتمه الطبع " تفسير " أبو الفتوح رازى حاشيه ذيل را نوشتم كه ذيلا محض استحضار خاطر مبارك به احتياط اينكه شايد فعلا در شيراز به تفسير مذكور دسترسى نداشته باشيد عينا تكرار مىكنم وهى هذا:
(3) ما بين علماى شيعه عده بوده اند موسوم به اين اسم و نسبت، يعنى عبد الجليل رازى، ولى مقصود به ذكر در اينجا در كلام " صاحب مجالس المؤمنين " بدون شك نصير الدين عبد الجليل بن ابى الحسين بن ابى الفضل قزوينى رازى صاحب كتاب " بعض مثالب النواصب في نقض بعض فضائح الروافض " است كه صاحب " مجالس المؤمنين " بسيار مكرر در تصانيف كتاب خود از آن نقل كرده است و غالبا محض اختصار از آن به كتاب " النقض " تعبير مىنمايد، و شرح احوال مؤلف آن را نيز بعنوان عبد الجليل قزوينى رازى در مجلس پنجم از همان كتاب يعنى " مجالس المؤمنين " مشروحا ذكر كرده است، و از آنجا