سؤال:
در باره مجرمى كه بيمار است; بفرماييد:
الف) آيا حاكم شرع مىتواند در حال بيمارى حكم وى را اجراء نمايد يا بايد تا بهبودى كامل وى، آن را به تأخير اندازد؟
ب) بر فرض لزوم تأخير اجراى حكم تا كسب بهبودى; بفرماييد:
1 - مراد از بيمارى مانع اجراى حكم، از نظر شرعى چيست؟ (آيا همان متفاهم عرفى است يا آن چه پزشكان آن را بيمارى مىنامند و يا امر ثالثى است؟) 2 - آيا حيض و نفاس و استحاضه در حكم بيمارى است؟
3 - آيا بين عارضه اى كه محكوم عمدا بر خود وارد كرده با آن چه به طور طبيعى عارض شده تفاوتى هست؟
4 - آيا بين عارضه دائمى (مانند سرطان) و موقتى (مانند درد آپانديس) فرقى هست؟
5 - در عوارض موقت و زائل شدنى، آيا بين مواردى كه براى درمان زمان زيادى نياز است (مانند بيمارى سل) با مواردى كه چنين نيست (مانند تب و لرز) تفاوتى وجود دارد؟
6 - آيا بين مواردى كه درمان آن هزينه بسيار بالايى دارد (مانند جراحى قلب) با مواردى كه چنين نيست تفاوتى هست؟
7 - اگر محكوم، مغمى عليه شود، چه حكمى دارد؟