بين زياده و نقيصه، اصالت عدم زياده بر اصل عدم نقيصه مقدم است. و فرضا هم اين دو اصل را حجت بدانيم در خصوص مورد با توجه به روايت معاوية بن عمار ظاهر اين است كه اين جمله اسقاط شده، و نسخه كافى صحيح است. و احتمال اين كه جمله " الا أن يأتى بكبيرة " يا " الا يأتى بموجبة " در اين دو روايت از بعض روات به عنوان شرح و تفسير حديث اضافه شده باشد بسيار بعيد است.
و اگر فرضا هم اين نحو باشد از رحمت و مغفرت و كرم و فضل خداوند متعال، بعيد نيست كه مقرر فرمايد تا چهار ماه مؤمنى كه حج بجا آورده مطلق گناهانى كه تحت فشار تسويلات نفس و غلبه هوا از او صادر شده (نه به نحو بى اعتنايى و استخفاف به امر خداوند) مورد آمرزش واقع شود. و كسى نمىتواند رحمت واسعه و تفضل خدا را محدود كند.
بلى اين حديث كسى را كه از روى بى اعتنايى و استخفاف به امر و نهى خدا معصيت نمايد، يا اين كه بخواهد با تشبث به اين حديث در اين چهار ماه هر گناه و معصيتى را مرتكب گردد، شامل نمىشود. و از ابتدا تا حال هم هيچ كس از اين اخبار استفاده نكرده، كه حاج تا چهار ماه مرخص و آزاد است. و با اتكاء به اين حديث مرتكب هر معصيتى بخواهد بشود. كه اين برداشت وتلقى البته صحيح نيست.