اولا: اگر افراد كاروان بفهمند موجب اختلاف شديد و سلب اعتماد و به وسوسه افتادن نسبت به صحت اعمال خودشان مىشود.
ثانيا: اگر براى افراد كاروان نيز بخواهد همين طور عمل كند عادتا امكان ندارد.
ثالثا: اگر اين همه حاجى ايرانى بخواهند در هر گوشه‌اى از منى قربانى كنند، موجب حساسيت شديد مسئولين و مأمورين عربستان شده، و مشكلات فراوانى را در پى خواهد داشت، و شايد حتى در روزهاى سيزدهم به بعد هم كاملا منطقه را كنترل كنند، و موجب دستگيرى بعض حجاج گردد.
رابعا: شايد اگر تعداد كثيرى از حجاج بخواهند سيزدهم به بعد ذبح كند، قربانى به اندازه كافى پيدا نشود.
خامسا: اين عمل موجب وهن نسبت به عقائد شيعه و تبليغات بر عليه آنها مىگردد.
حال با توجه به اين مشكلات بفرماييد كه وظيفه سرپرست و يا روحانى كاروان (با توجه به پاسخ استفتايى كه در اين زمينه فرموده‌ايد: " اگر به كلى در منى ميسر نبود در وادى محسر مجزى است ") آيا باز هم قربانى خود را براى اين كه در منى واقع شود به تأخير اندازد يا خير؟ و در صورتى كه به تأخير نيانداخت آيا مجزى است يا خير؟ و آيا قربانى در هر قسمت از مسلخهاى فعلى جايز است يا خير؟
مصمم حسب محرك "مشروع قادتنا" لمعالجة النصوص والمفاهيم. http://qadatona.org