كه اگر تلف شود ضامن آن نيست مگر بتعدى يا تفريط واگر بعنوان وفاء دين باو داده وبگوئيم كه بضمان ذمه او مشغول ضامن شده اگر چه بر او واجب نيست بدهد مگر بعد از اداء ضامن يا بگوئيم كه بضمان ذمه او مشغول شده بشرط اداء بر وجه كشف صحيح است ووفاء محسوب است واگر بگوئيم ذمه اش مشغول نميشود مگر باداء ضامن ظاهر مشهور صحت آن است بعنوان وفا ولكن مشكل است زيرا كه بالفرض ذمه اش هنوز مشغول نشده پس آنچه بدست ضامن داده بمنزله مقبوض بعقد فاسد است وبعد از اداء نميتواند احتساب نمايد مگر باذن جديد يا با علم برضا (مسئلة 15) اگر ضامن بمضمون عنه گويد مقدار مال الضمان را بمضمون له بده از جانب من وبدهد ذمه هر دو برئ ميشود (مسئلة 16) اگر مضمون عنه مقدار مال الضمان را بى اذن ضامن بدهد هر دو برى الذمه ميشوند وهم چنين است اگر اجنبى دين ضامن را ادا نمايد (مسئلة 17) اگر كسى ضامن او شود تبرعا وديگرى ضامن ضامن شود باذن او وادا نمايد ميتواند بضامن رجوع كند نه بمضمون عنه بلكه هم چنين است اگر باذن مضمون عنه ضامن شود وديگرى باذن ضامن ضامن او شود كه ضامن دويم بعد از اداء بر ضامن رجوع ميكند واو بر مضمون عنه اول رجوع ميكند (مسئلة 18) جايز است كه ضامن دينى شود بكمتر از آن برضاى مضمون له يا بازيد از آن ودر صورت اول ضامن بقدر آنچه داده از مضمون عنه ميگيرد بخلاف صورت دويم كه زياده از قدر دين از او نميگيرد مگر آنكه باذن او ضامن بازيد شده باشد (مسئلة 19) جايز است كه ضامن شود بغير جنس مديون چنانچه جايز است وفاى بغير جنس وجايز نيست رجوع نمايد بر مضمون عنه مگر بآنچه بر او بوده نه آنچه داده مگر برضاى او (مسئلة 20) جايز است ضامن شود بشرط آنكه چيزى رهن آن گذارد پس بعد از ضمان بايد رهن گذارد بلكه ظاهر آن است كه جايز است شرط كند كه فلان ملك رهن آن باشد بشرط نتيجه (مسئلة 21) اگر دين مضمون عنه رهن دار باشد آيا بضمان ضامن رهن او فك ميشود يا نه خالى از اشكال نيست بلى در صورتيكه شرط بقاء رهن يا عدم آن نمايند بى اشكال شرط صحيح است (مسئلة 22) جايز است كه در ضمان شرط كنند كه از مال معين بر وجه تقييد ادا كند چنانچه جايز است اشتراك بنحو ساير شرايط عقود كه از باب التزام در التزام باشد ودر اين حال بر ضامن واجب است عمل بشرط كند واز همان مال ادا كند ودر صورت اول