ترتب آن است بلى اگر قصد او عنوان مسجديت باشد نه مجرد نماز در آن ومدت اجاره طولاني باشد مثل صد سال كه مسجد بر آن صادق باشد دور نيست ساير اثار آن نيز مترتب باشد (مسألة 3) جايز است اجاره كردن دراهم ودنانير براى زينت يا حفظ اعتبار يا غير آن از فوائديكه منافي با بقاء عين نباشد (مسألة 4) اجاره كردن درخت براى نشستن زير سايه وبستن حيوان وپهن كردن لباس بر روى آن ونحو آنها جايز است (مسألة 5) جايز است باغ را كرايه كند براى تفرج در آن زيرا كه منفعت عقلائيه محسوب است (مسألة 6) جايز است كسى را اجير كند براى حيازة مباحات مثل هيزم كني يا كندن حشيش بيابان وآب كشى واگر بعد از حيازة كردن اجير وپيش از رسانيدن بمستاجر كسى آن را تلف كند ضامن است براى مستأجر بلي اگر اجير قصد كند كه آنچه حيازت كرده براى خودش باشد وكسى آن را تلف كند محتمل است كه ضامن اجير باشد زيرا كه در تملك بحيازت نيت شرط است وفرض اين است كه او قصد كرده براى خودش باشد نه براى مستأجر واجير نيز عوض آنچه بر مستأجر تفويت كرده از منفعت بايد بدهد خصوصا در صورتيكه خود را اجير داده كه فلان روز تمام منافع او يا منفعت حيازت او از مستأجر باشد ومحتمل است كه ضامن مستأجر باشد وقصد او براى خود بودن لغو است ومسألة محتاج بتامل است (مسألة 7) اجير كردن زن براى شير دادن طفل يا شير خوردن طفل از او در مدت معين صحيح است ولابد است كه طفل را ديده باشد زيرا كه اطفال مختلفند ووصف كردن طفل بنحوى كه رفع غرر شود كافي است و هم چنين لابد است از تعيين مرضعه بشخص يا بوصفى كه رافع غرر باشد بلى اگر تمام منافع زني را اجاره كند كه شير دادن طفل هم شامل باشد كافى است ومحتاج بديدن طفل يا وصف كردن او نيست واگر اغراض مختف شود باختلاف مكان شير دادن يا زمان آن براى تحصيل اسايش طفل يا حصول اطمينان لابد است از تعيين خصوصيات (مسألة 8) زني را كه براى شير دادن طفل اجير مىكنند اگر شوهردار باشد اذن شوهر در صحت استيجار معتبر نيست ماداميكه منافي حق استمتاع او نباشد زيرا كه شير زن مال مرد نيست واز اين جهت شير دادن بدون رضاى او جايز است واز اين جهت است كه جايز است از شوهر اجرت بگيرد براى شير دادن طفل او خواه از آن زن باشد يا از غير او وهر گاه اجير شدن زن منافى حق استمتاع شوهر باشد صحيح نيست مگر باذن او واگر