بگويد زوجتكها هر چند خلاف احتياط است (مسألة 2) كسيكه گنگ باشد جايز است در ايجاب وقبول اكتفا كند باشاره با قصد انشاء نكاح اگر چه متمكن باشد كه ديگرى را وكيل كند بنابر اقوى (مسألة 3) در عقد بمجرد نوشتن اكتفا نمىتواند نمود (مسألة 4) مطابقه در ايجاب وقبول در الفاظ لازم نيست پس اگر موجب بگويد انكحتك فلانه وقابل بگويد قبلت التزويج يا بعكس آن كافي است وهم چنين مثلا موجب بگويد على المهر المعلوم وقابل بگويد على الصداق المعلوم وهم چنين در ساير متعلقات عقد (مسألة 5) اگر در مقام استفهام بگويد زوجتنى فلانه وولى يا وكيل در مقام ايجاب او بگويد نعم بعد از آن قابل بگويد قبلت كافي است ولى خلاف احتياط است (مسألة 6) هر گاه صيغه را غلط بخواند بطوريكه معنى را تغيير دهد كافي نيست واگر معني آن را تغيير ندهد مثل آنكه در متعلقات غلط بگويد نه در لفظ نكاح ضرر ندارد واگر در لفظ نكاح غلط بگويد مثل آنكه بجاى زوجتك جوزتك بگويد احوط آن است كه بان اكتفا نكند وهم چنين است غلط در اعراب آن (مسألة 7) معتبر است قصد انشاء در ايجاب وقبول بانكه قصد كند كه بهمان لفظ نكاح موجود شود نه آنكه خبر دهد پيش واقع شده يا بعد از اين واقع مىشود (مسألة 8) لازم نيست كسيكه صيغه عقد را جارى مىسازد عارف بخصوصيات الفاظ نكاح باشد بانكه تميز دهد فعل وفاعل ومفعول را بلكه كفايت مىكند همين قدر اجمالا بداند كه معناى آن صيغه انشاء نكاح است بلى احوط آنستكه تفصيلا بداند (مسألة 9) شرط است موالات بين ايجاب وقبول كه در عرف بگويند قبول همان ايجاب است وفاصله كمى ضرر ندارد چنانچه ضرر ندارد فصل بذكر قيود ومتعلقات عقد از شروط وغير آن اگر چه زياد باشد (مسألة 10) بعضى گفته اند كه لازم است ايجاب وقبول در يك مجلس باشد پس اگر قابل غايب باشد وموجب بگويد زوجت فلانة لفلان وفورا خبر بقابل برسد وبگويد قبلت كافى نيست ولكن اعتبار آن معلوم نيست در صورتيكه موجب فوت موالات نباشد ومعاهده ومعاقده صادق باشد بخلاف صورتيكه موالات فوت شود يا معاهده صادق نباشد كه باطل است (مسألة 11) شرط است در صحت عقد تنجيز بانكه وقوع نكاح را معلق بشرطى يا آمدن زماني نكند والا باطل است بلى اگر معلق كند آن را بر امر ثابت محقق معلوم مثل آنكه بگويد ان كان هذا يوم الجمعه زوجتك فلانة در صورتيكه بداند روز جمعه است صحيح است واگر نداند