كند بنا بر اقوى مثل آنكه او را بديگرى تزويج كند يا رهن بدهد يا با او مكاتبه كند با نذر كند كه با او مقاربت نكند ونحو آنها ولكن اگر بدون آنكه او را از ملك خود بيرون كند ديگرى را وطي كند زنا نيست واو را حد نمىزنند واگر آبستن شود طفل ملحق به پدر است ولى او را بايد تعزير كنند (مسألة 46) هر گاه بعد از آنكه يكي از دو خواهر را وطي كرده ديگرى را نيز وطي كند هر دو بر او حرام مىشوند در صورتيكه عالم بموضوع وحكم آن باشد ودر اين حال اگر خواهر اولى را از ملك خود خارج كند دويمي بر او حلال مىشود هر چند اخراج اولى از ملك بقصد رجوع بدويم باشد واگر كنيزيرا كه بعد از اولى وطي كرده نقل بديگرى كند بدون قصد رجوع باول باز اولى بر او حلال مىشود بخلاف آنكه دويم را بقصد رجوع باولى از ملك خود خارج كند كه دويمي حلال نمىشود اما در صورتيكه جاهل بموضوع يا حكم باشد دور نيست كه اولى بر حليت ودويمي بر حرمت باقى باشد هر چند احوط حلال نشدن اولى است مگر بعد از نقل ثانية ولو بقصد رجوع باولى واحوط از آن انست كه صورت جهل نيز بحكم صورت علم باشد (مسألة 47) هر گاه هر دو خواهر يا يك كدام آنها متولد از زنا باشد احوط اجتناب از جمع ميان آنها در نكاح است يا در وطي نسبت به مملوكتين (مسألة 48) اگر يكي از دو خواهر را نكاح كند واو را طلاق رجعى دهد ماداميكه در عده باشد نمىتواند خواهر ديگر را تزويج كند بخلاف طلاق باين مثل طلاق پيش از دخول وطلاق سيم وطلاق خلع ومبارات يا آنكه نكاح او را بسبب يكى از عيوب فسخ كرده باشد كه جايز است ديگرى را تزويج كند وظاهر آن است كه در طلاق خلع بعد از تزويج خواهرش اگر زوجه رجوع ببذل خود نمايد صحيح نباشد وبعد از اين انشاء الله مىايد بلى اگر يكى از دو خواهر متعه او باشد ومدتش منقضى شده باشد جايز نيست در ايام عده او خواهر را تزويج كند يا آنكه عده باينه است وظاهر آن است كه هم چنين باشد صورتيكه مدت منقطعه را ببخشد (مسألة 49) اگر با يك خواهر زنا كند در ايام استبراء جايز است خواهرش را تزويج كند وهم چنين است هر گاه با يك خواهر بشبهه وطي كرده باشد كه در ايام عده او جايز است خواهرش را تزويج كند بلى احوط اعتبار خروج از عده است خصوصا در صورتيكه از طرف او شبهه واز طرف زن زنا باشد (مسألة 50) اقوى جواز جمع بين تزويج دو زن از ذريه حضرت فاطمه صلوات الله عليهاست با كراهت وبعض علماء عقد