اينجا نيز اگر در وقت مختص بعشا باشد بنا گذارد كه مغرب را بجا اورده وعشا بر او باقى مانده (مسألة 7) اگر در اثناء وقت شك كند كه نماز را بجا اورده يا نه وفراموش كند كه ان را بجا اورد وبعد از وقت متذكر شود قضاء ان بر او واجب است وهم چنين اگر معتقد باشد كه وقت گذشته وشك كند كه نماز كرده يا نه وظاهر شود كه وقت باقى بوده بخلاف انكه اعتقاد كند كه وقت باقى است ودر انحال شك كند كه نماز را خوانده يا نه وعمدا يا سهوا نماز را ترك كند ومعلوم شود كه شك او بعد از وقت بوده كه قضا بر او واجب نيست (مسألة 8) كسيكه كثير الشك باشد در انكه نماز خوانده يا نه حكم غير كثير الشك بر ان جاريست كه فرق است ما بين شك در وقت وخارج ان بخلاف كسيكه وسواسى باشد كه بايد بنا گذارد بر انكه بجا اورده هر چند در وقت باشد (مسألة 9) بدان كه شك در بعض شرايط نماز يا پيش از شروع نماز است يا در اثناء نماز يا بعد از فراغ از نماز پس اگر پيش از شروع بنماز شك كند كه انشرط حاصل است يا نه بايد ان شرط را احراز كند هر چند باستصحاب ونحو ان باشد مثل انكه بداند پيشتر وضو گرفته وشك در حدث كند كه بمقتضاى استصحاب محكوم است كه با وضوء است وهم چنين اگر در اثناء نماز شك كند در تحقق انشرط كه بايد احراز كند آن را بخلاف انكه بعد از نماز شك كند در ان مثل انكه شك كند كه در نماز با وضو بوده يا نه بنا گذارد كه ان نماز صحيح است ولكن براى نماز بعد بايد وضو بگيرد وتفصيل ان در مسائل سابقه گذشته (مسألة 10) اگر شك كند در فعلى از افعال نماز پس انشك يا پيش از دخول در فعل بعد است ويا بعد از آن است كه در فعل بعد داخل شده پس هر گاه شك كند در فعلى وهنوز داخل فعل ديگر كه بايد بعد از ان بعمل ايد نشده باشد بايد ان فعل را بجا اورد مثل انكه در حال قيام شك كند كه ركوع را بجا اورده يا نه يا انكه شك كند كه يك سجده يا دو سجده را بعمل اورده يا نه وهنوز داخل قيام بعد يا تشهد نشده باشد يا شك كند در تكبيرة الاحرام وهنوز داخل ما بعد ان نشده باشد يا شك كند در حمد پيش از دخول سوره يا شك كند در سوره پيش از دخول در ركوع يا قنوت كه در تمام صور مشكوك را بايد بعمل اورد وهر گاه شك كند در فعلى وداخل در غير ان شده باشد اعتنا بشك نكند وبنا گذارد كه آن را بعمل اورده وفرق نيست بين شك در افعال دو ركعت اول يا ركعات ديگر بنابر اصح ومراد بغير انفعلى است كه بعد از فعل مشكوك بايد بجا اورد مثل انكه