وعبد بلى جايز نيست حنوط كردن پيش از انكه طواف كرده باشد واما زنى كه در عده وفات باشد يا شخصى كه معتكف باشد هر گاه بميرند پس حنوط از ايشان ساقط نيست واگر چه در حال حيوة جايز نبود استعمال طيب از براى ايشان (مسألة 2) در حنوط كردن نيت قربت شرط نيست پس جايز است كه طفل مميز نيز مباشرت در آن بكند (مسألة 3) در مقدار كافور حنوط مسمى كافى است وافضل آنست كه سيزده درهم وثلث باشد كه بحسب مثقال صيرفى هفت مثقال ودو نخود الا خمس نخود مىشود واقوى اين است كه اين مقدار كافور از براى خصوص حنوط است نه از براى حنوط وآب غسل واقل فضل يك مثقال شرعى است وافضل از آن چهار درهم وافضل از آن چهار مثقال شرعى است (مسألة 4) هر گاه متمكن از كافور نباشد وجوب حنوط ساقط مىشود وبغير كافور حنوط محقق نمىشود بلى جايز است ميت را خوشبو كردن بذريره لكن از حنوط محسوب نمىشود واما خوشبو كردن بمشك وعنبر وعود ونحو اينها واگر چه بمخلوط كردن با كافور باشد مكروه است بلكه احوط ترك است (مسألة 5) مكروه است داخل كردن كافور در چشم ويا گوش يا بينى ميت (مسألة 6) اگر از كافور چيزى زياد امد آن را بر سينه ميت گذارند (مسألة 7) مستحب است نرم كردن كافور را بدست نه بهلون (مسألة 8) مكروه است گذاشتن كافور بر نعش ميت (مسألة 9) مستحب است كه قدرى تربت سيد الشهداء ارواحنا له الفدا در كافور حنوط داخل كنند لكن در اين وقت بان مواضعى كه منافى احترام است نمالند (مسألة 10) مكروه است در جلو نعش ودر حال غسل دادن مجمره سوازنيدن (مسألة 11) در حنوط كردن ابتدا به پيشانى بايد كرد ودر وباقى جاها مخيرند (مسألة 12) هر گاه كافور بقدر يكى از غسل وحنوط است وهر دو را كافى نيست كافور غسل را مقدم بدارند ودر كافور حنوط هر گاه بيش از يك موضع نباشد پيشانى را اختيار كند (فصل بيست وسيم) در جريدتين است بدان كه جريدتين از مستحبات اكيده مختصه بشيعه است وگذاشتن آن با هر ميتى مستحب است بدون فرق ما بين صغير وكبير وذكر وانثى ومحسن ومسى خواه ترسيده شود بر او از عذاب قبر يا نه چه در خبر است كه جريده نفع مىبخشد مؤمن وكافر ونيكوكار وبدكار را ومادامى كه تر است از ميت عذاب قبر برداشته مىشود ودر روايت ديگر است كه حضرت رسول ص عبور فرمود بر قبرى كه عذاب مىكردند صاحب او را پس