داراى آهن است وآهن انگور سياه بيش از آهن انگور سفيد است. اين ميوه، علاوه بر آهن، داراى كلسيم، فسفر، منيزيم، پتاسيم، يد، منگنز وارسنيك مىباشد، اين موضوع مهم وقابل توجه ويادآورى است كه قند انگور ماده اى است كه براى تشكيل سرم خون فوق العاده مفيد ومؤثر است.
دكتر (ژى پوسل) در مورد خاصيت انگور، در معالجهء كم خونى وضعف عمومى بدن از زن جوانى حكايت مىكند كه در اثر شغل وحرفه خسته كننده اش لاغر شده وروز بروز وزنش كم مىشد وقوايش رو بسستى مىنهاد، بحدى كه خود را در وضعى ديد كه ديگر نتوانست حرفه سابق خود را ادامه دهد ناچار بمرخصى رفت ودر هنگام مرخصى چون موقع انگور چينى بود وكارگر هم براى انگور چينى كم بود، او داوطلب كار در مزارع انگور شد ودر آنجا، هم كار ميكرد وهم مقدار زيادى انگور مىخورد.
در اثر اين عمل وزن طبيعى خود را بدست آورده وبكلى از سستى وضعف وناتوانى سابق بدر آمد.
دكتر كويه عقيده دارد: انگور داراى خواص راديو آكتيويته است وصبح اثر و خاصيت آن بيش از مواقع ديگر مىباشد. هضم انگور آسان وارزش غذائى آن مساوى وشايد زيادتر از ارزش غذائى شير مادر است وچنانكه ميدانيد شير مادر تنها غذائى است كه از لحاظ مواد غذائى كامل، طبيعت در دسترس بچه نهاده است وهيچگونه مواد سمى ندارد وبسيار سهل الهضم مىباشد.
چون انگور داراى مقدار زيادى مواد قندى وآهن است، براى بدن بسيار قوى وپر انرژى مىباشد، مصرف آن بر خلاف گوشت مقدار اسيد اوريك را در بدن افزايش نميدهد.
انگور، املاح معدنى بدن را زياد مىكند، ادرار مىآورد وملين است بهمين جهت است كه مصرف انگور را براى امزجه وطبايعى كه صفراوى ودموى هستند، خانمهائى كه وضع حمل كرده‌اند وكسانيكه تحت عمل جراحى قرار گرفته‌اند تجويز ميكنند.