زمينى را كه بر روى آن هستى، مقدار آن پانصد سال است و از اين زمين تا زمين ديگر مسير پانصد سال و حجم آن هم پانصد سال، تا آنكه هفت زمين تمام شود و سپس از زمين تا آسمان هم مسير پانصد سال است و حجم آن هم پانصد سال و خداوند هم بر عرش تكيه داده، اينستكه آسمانها از سنگينىاش در حال تركيدن است.
اگر بخواهيد مىتوانيد آيه را اين گونه بخوانيد " تكاد السموات يتفطرن من فوقهن... " تا آخر آيه....
(توضيح: خداوند متعالى مى فرمايد: " تكاد السموات يتفطرن من فوقهن والملئكة يسبحون بحمد ربهم ويستغفرون لمن في الارض ألا إن الله هو الغفور الرحيم، سوره شورى، آيه: 5 (نزديك است آسمانها از بالا منفجر شوند و ملائكه مشغول تسبيح پروردگارشان و استغفار براى اهل زمين اند.
آگاه باشيد كه خداوند آمرزنده مهربان است) مراد كعب الاحبار اين است كه اين آيه شريفه را دليل بگيرد كه تركيدن و انفجار آسمانها از بالا به خاطر سنگينى خداوند است. آيا واقعا نسبت دادن چنين مطالب زشت و ناهنجار و مزخرفى را به قرآن مجيد، كلام مبارك خداوند و اعجاز رسول الله صلى