ثمره اش چيرگى شيطان بر دوستانش، و نجات آنها كه مورد رحمت و احسان الهى واقع گرديده اند خواهد بود ".
اگر بگوئيم بزرگترين فتنه تاريخ بشريت همان انحراف از مسير اسلام ناب محمدى (صلى الله عليه وآله) پس از رحلت جانگداز آن حضرت بود سخن گزافى نگفته ايم، كه حوادث بعدى از هجوم به بيت وحى گرفته، تا شهادت امير مؤمنان (عليه السلام) و واقعه جانگداز كربلا و....
و تا انحراف و بدبختى و تفرقه و خوارى امروز مسلمين، همه و همه ميوه هاى تلخ شجره خبيثه اى بود كه در آن روز كاشته شد و بعدها توسط " بنى اميه " و " بنى عباس " و... آبيارى گشت.
شايد عامه مسلمانان ساده و فريب خورده حاضر در " سقيفه " اگر مىدانستند ثمره كارشان اين خواهد شد هرگز به آن تن نمىدادند.
هواهاى نفسانى و بدعتهاى شيطانى كه در آن روز بر خلاف آئين و سنت الهى علم شده و پيروى گرديده اند نتيجه اش استيلا و چيرگى شياطين در طول تاريخ، غير از مدت كوتاه حكومت أمير المؤمنين و فرزند پاكش (عليهما السلام) كه آن هم توأم با سلطه شيطانى " معاويه " بر بخشى از پيكره عالم اسلام بود شد.
در اين ميان معدود انسانهاى خدائى بنا به توصيف امير كلام - عليه الصلاة والسلام -: " الذين سبقت لهم من الله الحسنى " بودند كه طريق نجات را يافتند و بدون هيچگونه شك و ترديدى در آن گام نهادند، از جمله اين افراد بنده پاك خدا " دكتر محمد تيجانى