" به من فرمان داده شده كه به ظاهر افراد داورى كنم، كار درون افراد با خداست ".
ثانيا - پيامبر منافقين را نيز جزء اصحاب خويش دانسته است، " بخارى " مىگويد:
- " عمر " از پيامبر (صلى الله عليه وآله و سلم) اجازه خواست كه گردن " عبد الله بن أبى " منافق را بزند، حضرت فرمود: او را رها كن، مبادا مردم بگويند محمد (صلى الله عليه وآله و سلم) اصحابش را مىكشد (1).
ثالثا - منافقين شناخته شده نبودند، " بخارى " گويد: " عمر " از رسول خدا، درخواست كرد كه گردن " ذو الخويصره " - كه به پيامبر گفته بود به عدالت رفتار كن - را بزند، حضرت فرمود:
- " او را رها كن، زيرا يارانى دارد كه هر يك از شما نماز خود را در برابر نماز او و روزه خود را در برابر روزه او كوچك مىشمارد، آنها قرآن مىخوانند ولى از گلوى آنان فراتر نمىرود، و چون بيرون جستن تير از كمان از دين بيرون مىروند " (2).
رابعا - قرآن كريم هم آنان را ناشناخته معرفى مىكند:
- * (و من أهل المدينة مردوا على النفاق لا تعلمهم نحن نعلمهم) * (3).