ادعاى امامت اهل بيت از اهل بيت (عليهم السلام) حضرت على و امام حسن عليهما السلام در مسير خلافت قرار گرفتند و زمام امور مسلمين را - هر چند براى مدت كوتاهى - در دست داشتند. حضرت امام حسين (عليه السلام) نيز اگر چه قدرت و حكومت ظاهرى در دست ايشان قرار نگرفت و دشمنان اسلام، غاصبانه بر مسند خلافت نشستند، ولى به گواهى تاريخ، حضرت در مواضع مختلف، خود را امام ناميد و منصب خلافت را شايسته خود دانست.
هنگامى كه كوفيان، حضرت را براى بيعت دعوت كردند وطى نامه هاى مكرر نوشتند: " ما امامى نداريم "، امام (عليه السلام) نماينده ء خود، " مسلم بن عقيل " را براى بررسى موقعيت به سوى كوفه گسيل داشت (1). روشن است كه اگر حضرت معتقد به امامت خويش نبود، مردم را به امام واقعى راهنمايى مى كرد، يا آن كه دست كم مقام امامت را از خويش نفى مى كرد، در حالى كه عكس اين عمل كرد.