84 حلية المرتلين في تجويد القرآن المبين 84 س محمد على بن حسين بهشتى قارى (زنده در 1237 ه‍. ق) * شيخ محمد على بن حسين بهشتى قارى نجفى - كه ظاهرا مدرس تبريزى اشتباها أو را از مشاهير عصر شاه اسماعيل صفوي (892 - 930 ه‍. ق) شناسانده ومى نويسد: (أو از شاگردان شمس الدين محمد پسر سيد شريف جرجاني (م 816 ه‍. ق) است، ودر اواسط سده ء 9 ه‍. ق مى زيسته وسال وفات أو به دست نيامد)، در حاليكه مؤلف سالها متأخر از اين دوره است، چرا كه أو (كتاب رياض المؤمنين) را - كه در مقتل امام حسين (عليه السلام) است - در سال 1237 ه‍. ق تأليف كرده است. بنابراين سخن مدرس تبريزى در (ريحانة الادب) نمى تواند درست باشد. وى درباره ء (ظاآت قرآن) چهار بيت شعر دارد.
# ت: 1209 ه‍. ق.
اين كتاب مختصر در تجويد قرآن كريم است كه به دويست بيت مى رسد وعناوين آن، آيه ء (ورتل القرآن ترتيلا) مى باشد. وى در اين رساله يا كتاب يادآور مى شود مهمترين مطالبي كه در ترتيل قرآن ضروري است ده امر است، نخستين امر اخراج وبرآوردن حروف از مخارج آنها.. وامر هشتم، ادغام، وامر نهم، ابتداء. وامر دهم، وقف است. وبا اين امر، رساله را به پايان مى برد ودر آخر رساله نام ديگرى براى آن انتخاب مى كند كه عبارت از (مرشد الاخوان إلى تجوى القرآن) است. وخاطر نشان مى سازد كه نام (حلية المرتلين) نامى است به عنوان مادة ء تاريخ فراع از اين رساله كه منطبق با سال 1209 ه‍. ق مى باشد.
آغاز: بسمله، وبه ثقتى، وعليه التكلان، قال الراجى رضوان ربه الباري نجل حسين البهشتى، محمد على القارى: الحمدلله الذى أنزل التنزيل و أمرنا بترتيله..
انجام:.. ليكون الداخل من الباب، ويستبين له الخطاء من الصواب، وبذلك يكمله بذلك له الثواب، أصلح الله لنا ولاخواننا أمر المآب.
بنگريد به: ريحانة الادب 1 / 298. و: الذريعة 7 / 83، 84، و 11 / 339.
* نسخه:
1. خوانسارى - نجف (بدون شماره)، اين نسخه را شيخ عبد الحسين ابن شيخ محمد على اعسم نجفى در 1225 ه‍. ق رؤيت كرده وچون در پايان اندكى ناقص بود شيخ احمد بن حسن قفطان در 1251 ه‍. ق آنرا تكميل كرد [الذريعة 7 / 74] 279 س 2. مركزي - تهران (2 مج 7440) نسخ محمد باقر ابن حاجى ميرزا جعفر مراغى هندي در روز