سؤال:
اگر كسى با هر قصد و انگيزه اى ديگرى را با تهديد يا حيله بربايد و هيچ خسارت جانى به وى نرساند مگر اين كه در مدت اسارت، او را از درآمدهاى روزانه و كسب حلال جلوگيرى كند، آيا ضامن درآمدهاى روزانه او است؟
جواب:
(باسمه جلت اسمائه) كسى را كه به ناحق اسير گرفته اند، چنانچه اجير بوده براى عملى مانند بنائى و غيره، و به واسطه گرفتارى نتوانسته عمل كند، كسى كه او را به اسارت گرفته ضامن است.
و چنانچه معامله روى اعمال او نشده است ضامن نيست.
زيرا عمل حر اگر چه ماليت دارد، ولى در صورت عدم وقوع معامله مملوك كسى نيست.
بنابر اين ادله ضمان - كه قاعده اتلاف و قاعده يد، و قاعده استيفاء است، شامل آن نمىشود.
وقاعده لا ضرر، وقاعده احترام، هم مثبت ضمان نيست.
پس ضمان وجهى ندارد، و مقتضاى اصالة البرائة عدم ضمان است. والله العالم.
(تاريخ جواب استفتاء: 26 صفر 1419)