جواز اكتفاء بقضاء انهاست وهم چنين است تخلل منافيات عمدى تنها مثل تكلم ونحو ان بلى تخلل اينها سهوا ضرر ندارد (مسألة 4) اگر پيش از بجا اوردن قضاء سجده يا تشهد يا در اثناء انها كارى كند كه موجب سجده سهو باشد احوط ان است كه بعد از انها بجا اورد (مسألة 5) هر گاه ذكر سجود يا غير ان از واجبات سجده نماز را فراموش كند اما اصل وضع جبهه را بجا اورده باشد قضا ندارد (مسألة 6) هر گاه بعض اجزاء قضاء تشهد را فراموش كند وتدارك ان ممكن باشد بايد تدارك كند واگر تدارك ان ممكن نباشد مثل انكه بعد از تخلل منافى عمدى وسهوى مثل استدبار وحدث ونحو انها متذكر شود احوط ان است اعاده كند ان را وبعد از ان اصل نماز را اعاده كند هر چند جواز اكتفاء باعاده ان اقوى است (مسألة 7) هر گاه دو تشهد يا دو سجده از دو ركعت يا زيادتر از ان را فراموش كند واجب است يكى را بعد از ديگرى قضا كند ودر نيت تعيين ان لازم نيست هر چند احوط است واحوط ملاحظه ترتيب ما بين انهاست (مسألة 8) هر گاه يك سجده ويك تشهد را فراموش كند احوط ملاحظه ترتيب انهاست در فوت كه قضاء سابق را مقدم دارد بر لاحق واگر يك كدام از انها را بگمان انكه در فوت مقدم بوده بجا اورد ومعلوم شود كه در فوت مؤخر بوده احوط اعاده است بطورى كه ترتيب ما بين انها حاصل شود واعاده نماز علاوه واجب نيست هر چند احوط است (مسألة 9) اگر قضاء سجده وتشهد بر او واجب باشد ونداند كدام زودتر فوت شده در قضاء انها احتياط كند بتكرار بانكه آنچه را در قضا اول بجا اورده بعد از دويم نيز ان را بعمل اورد وعلاوه واجب نيست اعاده نماز هر چند احوط است وهر گاه بداند يكى از ان دو در نماز فراموش شده ونداند كدام است هر دو را بجا اورد (مسألة 10) اگر شك داشته باشد كه ايا يكى از انها از او فوت شده يا نه اعتنا نكند وچيزى بر او نيست واگر بداند يكى از انها را فراموش كرده وشك كند كه پيش از ركوع يا پيش از سلام متذكر ان شده وبجا اورده يا نه احوط قضاء ان است (مسألة 11) هر گاه واجب باشد نماز احتياط وقضاء سجده يا تشهد احوط مقدم داشتن نماز احتياط است بر قضاء انها هر چند انها قبل از شك كه موجب احتياط است فوت شده باشد لكن اقوى ان است كه مخير است در تقديم هر كدام از انها كه بخواهد وهر گاه واجب باشد بر او قضاء سجده يا تشهد وسجده سهو اقوى آن است كه بايد سجده سهو را مؤخر دارد از قضاء انها چنانچه واجب است