(فصل اول در آب مطلق و مضاف است) بدان كه آب مطلق است يعنى آنچه را كه آب توان گفت بى اضافه چيزى اگر چه مضاف هم استعمال بشود پس آب شور مثلا مطلق است چونكه آب خالى هم او را مىگويند و يا مضاف است وان به عكس مطلق است مانند ابهائى كه فشرده شده از اجسام يا مخلوط شده به غير آن به نحوى كه اسم آب بر او صدق نمىكند مانند آب غوره و آب دوغ و امثال اينها و آب مطلق بر چند قسم است. جاري. ونابع غير جاري. و آب چاه. و باران. و آب كر. و آب قليل. و هر يك از اين آبها بدون ملاقات با نجاست پاك و پاك كننده حدث و خبث است (مسألة 1) آب مضاف هر گاه ملاقات با نجاست نكرده پاك است و لكن پاك كننده نيست نه حدث و نه خبث را و اگر چه در حال اضطرار باشد و هر گاه با نجاست ملاقات كند نجس مىشود و اگر چه آب كثير باشد بلكه اگر به قدر هزار كر باشد به مجرد ملاقات با نجاست اگر چه به قدر سر سوزنى باشد تمام آن نجس مىشود بلى هر گاه آب مضاف جارى باشد از بالا به پائين و پائين او ملاقات با نجاست كند بالاى او نجس نمىشود مثل آنكه از گلاب پاچ بدست كافر گلاب بريزد كه گلاب در ظرف نجس نمىشود و اگر چه آن گلابى كه در دست كافر ريخته شده نجس است (مسألة 2) آب مطلق را هر گاه عرق گيرى كنند از اطلاق بيرون نمىرود بلى هر گاه چيزى ديگر را با آن ممزوج كنند و عرق بگيرند مثل گلاب مثلا مضاف مىشود چنانچه عرق مضاف نيز مضاف است (مسألة 3) آب مطلق نجس يا مضاف نجس هر گاه عرق شود پاك است بجهة آنكه استحاله ببخار مىشود و بعد آب مىگردد (مسألة 4) هر گاه شك كرد در چيز مايعى كه آيا آب مطلق است يا مضاف پس اگر حالت سابقه او را مىداند اخذ بان كند و اگر نمىداند پس نه محكوم با طلاق است و نه به اضافه لكن نه رفع حدث مىكند و نه رفع خبث و نجس مىشود به ملاقات نجاست اگر قليل باشد و نجس نمىشود اگر به قدر كر باشد به جهت احتمال اطلاق آن واصالة طهارة (مسألة 5) مضاف نجس پاك مىشود به عرق شدن چنانچه گذشت و بمستهلك شدن در آب كر يا جارى (مسألة 6) هر گاه ريخته شد مضاف نجس در آب كر و او را مضاف كرد پيش از آنكه مستهلك شود نجس مىشود و اگر دفعة هم مستهلك شود و هم مضاف دور نيست حكم بعدم نجاست آن ازوجهى اگر چه مشكل است (مسألة 7) هر گاه منحصر شد آب در آب گل آلود مضاف پس هر گاه وقت