نان ميپاشيدند واين كارى است كه الان هم بايستى معمول شود حلواسازان آنرا براى ساختن ماماجيم جيم وغيره بكارى مىبردند كه متأسفانه امروز متروك شده است.
روغن كنجد دير فاسد مىشود وسابقا خوردن آن بسيار معمول بود وهنوز هم معمول است.
شيره ى كوبيده ى آن وگياه هاى ديگر را جهت رفع سوزش معده مفيد ميدانستند ومعتقد بودند، ترشى معده را كم مىكند وسوداء را از بين مىبرد. جوشانده ى آنرا با نخود، باز كننده ى حيض ميدانستند ومى گفتند: مقوى باه است. آب برگ كنجد براى تقويت مو وبلند شدن آن تأثير نيكو دارد وبراى اينكار بايستى آب آن را با كوبيدن يا فشار، گرفت وبه سر ماليد. مخلوط كردن برگ كنجد با حنا جهت مشكى كردن مو نيز نتايج نيكو دارد ونيز جوشانده ى برگ آن براى دراز شدن ومشكى شدن مو نافع است.
روغن كنجد براى جلاى مو بسيار مفيد وبهترين روغنهاست. دهاتيهائيكه هنوز كنجد مىخورند، عمر زيادترى مىنمايند وتا هشتاد سالگى تقريبا جوان هستند.
براى اولين بار چند دانشمند فرانسوى در تركيه به خواص معجزه آساى اين گياه پى برده ومصرف آنرا در اروپا معمول نموده‌اند وامروز غذاهاى اختصاصى از آن ميسازند وميفروشند واكنون تركيبى از آن كه بنام (تامينا) معروف مىباشد.
در فرانسه معمول است (تامينا) لغتى است تركى به معنى كنجد وتركيبى از آن است، در سال 1924 يك دانشمند آمريكائى كه در هند بخواص معجز آساى اين گياه پى برده بود، يك سلسله امتحانات علمى را درباره ى آن شروع نموده وباين موضوع پى برد كه اين گياه داراى مواد سفيده اى وچربى است واز همه بهتر اينكه مواد سفيده اى اين گياه بطور خام نيز قابل هضم است وداراى پانزده نوع مواد سفيده اى است وبراى كسانيكه نمى خواهند گوشت بخورند، خوردن آن تقريبا واجب است وميتوان آنرا گوشت گياهى ناميد (لسيتين) اين گياه حتى از باقلاى هندى بيشتر است.
لسيتين يك چربى فسفر دارى است كه وجود آن براى نسوج واعصاب، نهايت لزوم