بهمين جهت است كه براى جلوگيرى از اين دو مرض، بايد در فصل توت فرنگى بمقدار كافى آنرا خورد، تا رفع كمبود اين ماده حياتى را از بدن كرده وشخص را مبتلا باين امراض مهلك نكند، املاح معدنى توت فرنگى، خاصيت مسهلى بآن بخشيده است زيرا اين املاح عضلات روده ها را بانبساط وانقباض وادار مىكند وبهمين جهت هم، آنرا براى كسانيكه مبتلا بيبوست هستند تجويز مىكنند.
توت فرنگى مقدار زيادى اسيد سالسيليك در خود نهفته دارد كه بر روى كبد و كيسهء مثانه، كليه ها ومفاصل عمل قابل توجهى مىكند، بهمين جهت است كه آنرا براى بيمارانى كه مبتلا بدرد مفاصل، روماتيسم، نقرس، سنگ كليه، مسموميت، درد كبد هستند ويا كسانيكه صفراوى ودموى مىباشند، تجويز مىنمايند.
لينه - يكى از گياه شناسان نامى استكه دچار نقرس بوده وبا خوردن توت فرنگى از آن بيمارى نجات يافته است بهمين علت در كتابهاى خود از توت فرنگى تعريف بسيار كرده وآنرا (احسان خدايان) ميداند.
فوشل كه در صد سالگى مرد سلامت وطول عمر خود را از توت فرنگى ميداند زيرا در ايام عمرش مقدار زيادى توت فرنگى مصرف ميكرد.
منيزى (منيزيم) ماده سبز رنگى كه در گياه ها وجود دارد وآنرا كلروفيل مىنامند در حقيقت خون گياه است، در اين خون گياهى منيزى همان خاصيت را دارد كه آهن در خون انسان، وقتى در گياهى منيزى كم شود مقدار پتاسيم بالا مىرود وبالعكس وقتى پتاسيم كم شود منيزى زياد مىشود.
منيزى مقاومت گياه را در برابر ميكروبها زياد مىكند واز اينرو گياه هاى ايران مقاومتشان در برابر ميكروب بيشتر از گياه هاى اروپا مىباشد، منيزى در انسان قوه و قدرت را زياد مىكند، مقاومت بدن را در مقابل امراض عفونى وسرطان زياد مىنمايد وجمع شدن كلسيم را در استخوان تسهيل مىكند.