را معالجه مىكند واز رشد ونمو بسيارى از ميكربها كه ميكرب جذام هم جزو آنهاست جلوگيرى مىنمايد.
خلاصه - حذام مرض فقر وتنگدستى ونتيجه كمبود عوامل غذائى است. شلغم سبزى كم قيمتى است كه اين كمبودى را جبران مىكند ونميگذارد بدن مستعد گرفتن جذام شود وشايد سفارش حضرت امام صادق (ع) كه فرمودند شلغم زياد بخوريد واين راز را بدشمنان ما نگوئيد روى همين اصل باشد.
كسانيكه در زمستان مرتبا شلغم مىخورند از سرماخوردگى وعوارض آن مصونيت دارند وبعلاوه بسيارى از ناتوانيها وكسالتها كه در نتيجه نقصان عوامل غذائى در زمستان در فصول بعد ظاهر مىشود با خوردن شلغم از بين خواهد رفت.
برص وبهق كسى از اين دو بيمارى اظهار نگرانى كرد، امام صادق (ع) فرمود:
بحمام برو، حنا ونوره را با هم مخلوط كن وبر موضع مرض بمال. گويد بيش از يك بار اينكار را نكردم كه بخدا سوگند.. عافيت يافتم.
برص يك نوع بيمارى داخلى است كه اثرش از خارش بصورت لكه هاى سفيد روى پوست بدن ديده مىشود.
بهق شبيه برص، لكه هاى سفيد وگاهى آميخته بسياهى يا سرخى است كه تنها روى پوست را مىگيرد وصرفا يك بيمارى جلدى است. طب قديم آنرا بوسيله عصاره ترب وسكنجبين كه توليد قى واستفراغ مىكرد وگاهى بخوراندن شربت (لوغازيا) وپرهيز از غذاهاى سنگين معالجه مىنمود واز اين طرز معالجه معلوم مىشود كه قدما (بهق) را نيز يك عارضه مزاجى تشخيص مىدادند. در هر حال ايندو بيمارى را امام صادق (ع) بطرز مزبور معالجه فرمود. اگر در مورد كسى سودمند نيفتد محمول بر امورى چند است: ممكنست حال شخص بيمار مقتضى آن نحوه معالجه بوده است، شايد تركيب اين دو بيمارى ياتقارن آن اقتضاى آن معالجه را داشته است، محتمل است زمان ومكان وجهات ديگرى نيز دخالت داشته است. بعيد نيست تنها يك تصرف روحى وولايتى