اكرم ((صلى الله عليه وآله و سلم)) فرماندهى و سركردگى مشركان را در جنگ با پيامبر اكرم ((صلى الله عليه وآله و سلم)) به عهده داشت (ابو سفيان) پس از رحلت پيامبر اكرم ((صلى الله عليه وآله و سلم)) با فاصله اندكى والى شام شد و از همان به دو امر با آنان كه دشمنيشان دشمنى با پيامبر اكرم ((صلى الله عليه وآله و سلم)) بود يعنى اهل بيت آن حضرت به دشمنى پرداخت و جبهه پدرش ابو سفيان را تداوم بخشيد، چون تخم عداوت و كينه اهل بيت پيامبر ((صلى الله عليه وآله و سلم)) وعلى ((عليه السلام)) كه در دل شاميان كاشته بود به ثمر نشست، با على و اهل بيت رسول خدا ((صلى الله عليه وآله و سلم)) اعلان جنگ كرد، و جنگ صفين تحقق يافت، در اين جنگ غير از احاديثى كه قبلا ذكر شد كه جنگ با على جنگ با پيامبر ((صلى الله عليه وآله و سلم)) و دشمنان على (سپاهيان شام) دشمنان پيامبرند، شواهد ديگرى بر اينكه اين جنگ، جنگ با رسول خدا ((صلى الله عليه وآله و سلم)) بوده وجود دارد.
در اين جنگ گروهى از اصحاب پيامبر اكرم ((صلى الله عليه وآله و سلم)) بوده اند كه از آن جمله عمار ياسر است كه پيغمبر اكرم ((صلى الله عليه وآله و سلم)) در احاديثى موضع وى و موضع گروهى كه او در آنان خواهد بود،