در مدت كوتاه پس از رحلت پيامبر ((صلى الله عليه وآله و سلم)) تا شهادت آن بانو گذشت آمده، كه حاصل آن را مى توان در حديثى از جوينى كه يكى از محدثين بزرگ اهل سنت و مورد ستايش ذهبى مى باشد (1) جستجو كرد.
وى از پيامبر اكرم ((صلى الله عليه وآله و سلم)) نقل مىكند كه مى فرمود: چون به دخترم فاطمه مىنگرم، به ياد مى آورم، بعد از من با او چگونه رفتار مىشود، گويا مى بينم، ذلت در خانه‌اش وارد شده، حرمت و احترامش هتك گرديده، حقش غصب شده، ارثش از او بازداشته شده، پهلويش شكسته، جنينش سقط گرديده و او فرياد مى زند: " يا محمداه "...
پس او اول كسى است از أهل بيتم كه بر من وارد مىشود، " محزونة مكروبة مغمومة مغصوبة مقتولة " (2).