فصل دوم: در اينكه بايد امام افضل از رعيت باشد.
فصل سوم: در طريق تعيين امام.
فصل چهارم: در تعيين امام.
فصل پنجم: در ادله بر امامت حضرت على عليه السلام.
فصل ششم: در مطاعن خلفا.
فصل هفتم: در مطاعن خليفه اول.
فصل هشتم: در مطاعن خليفه دوم.
فصل نهم: در مطاعن خليفه سوم.
فصل دهم: در مثالب معاويه و بنى اميه.
فصل يازدهم: در كرامات و معجزات حضرت امير عليه السلام.
فصل دوازدهم: در عدد اوصياى بعد از حضرت رسول.
خاتمه: در نكت متفرقه.
آغاز: " حمدى كه حاملان ملا اعلى و ذاكران كره غبرا از اداى آن عاجز آيند محمودى را سزاست ".
انجام:
شكر كه اين نامه بعنوان رسيد * بيشتر از عمر به پايان رسيد نسخ، على بن حيدر مباركه، چهارشنبه غره جمادى الثاني 1227 در قريه ورنامخواست بدستور حاج سيد محمد ورنامخواستى وهنگامى كه نان يافت نمىشد و هر منى هشتصد دينار بود، عناوين و نشانيها شنگرف، روى برگ اول تملك ميرزا محمد على فرزند ميرزا أبو طالب علاقبند بتاريخ جمادى الثاني 1266 و مهر بيضوى " محمد على بن أبو طالب الحسينى " ديده مىشود، كتاب را روى همين برگ از ابن خاتون عاملي دانسته است، جلد تيماج مشكى.
330 گ، 21 س، 30 * 5 / 20 سم