خاتمه: در حكايت أبو العباس سفاح.
آغاز: " حمد بى حد وشكر و سپاس بى عد و ثناى بى قياس و عدد خداوندى را سزاست كه خلقت وجود اشرف اولاد آدم نمود ".
انجام: " در نهايت آرام نشسته عيد كردند و جايزه و عطاها را گرفتند، فهذا هو المراد ". نسخ، محمد على بن محمود بن اسحاق هرندى، سال 1235، عناوين و نشانيها شنگرف، روى برگ اول وقف نامه كتاب است بتاريخ 16 محرم 1239، جلد مقوائى عطف تيماج مشكى.
328 گ، 30 س، 31 * 20 سم (188) مناقب قطبشاهى (كلام - فارسى) از: امير معز الدين محمد بن محمد ظهير الدين حسينى اردستانى (ق 11) مؤلف هنگامى كه در حيدر آباد مىزيست اين كتاب را به سال 1058 بنام سلطان عبد الله قطب شاه در يك مقدمه و يك باب داراى دوازده فصل و يك خاتمه نگاشته و در پايان آن شاه اسماعيل صفوى را مىستايد.
گروهى اين كتاب را دزديده شده از " حديقة الشيعه " ملا احمد اردبيلى دانسته اند با دگرگونيهاى مختصرى در سر آغاز و پايان آن. به ذريعه 2 / 322 و 6 / 386 و 22 / 333 رجوع شود.
فهرست كتاب چنين است:
مقدمه: در مقصود از لفظ امام و احتياج بوجود اول.
فصل اول: در اينكه نصب امام لطف است.