(641) الحكيم علي الصوفي (ق 11 - ق 11) علي الصوفي الاصبهاني فاضل أديب شاعر بالفارسية جيد الشعر، كان يشتغل بالطب، وهو من أعلام القرن الحادي عشر. من شعره قوله وقد استلهمه من آية " الله نور السماوات والارض " في سنة 1043:
زهى دور از وصال چشم بى نور * درخشان از جمالت تابش هور تو در دلها چو مصباحي بمشكاة * تودر هر ديده أي نور على نور فروزد كوكب از عالى درختى * بسروى مى نمايد آتش طور دماغم خشك از آن بادام چشم است * بجوشد خونم از عناب منظور برون از شرق وغربم ره نمودند * شبم نزديك ووادى تيره ره دور هواى خود زسر بايد نهادن * بيابان گرم وآب چشمها شور سرچشمه اگر نايد بچشمم * بدريا رفت بايد از همين خور على آهوى ما بگذشت از اين دشت * جرد كور توتاكى بر لب گور وله من الرباعيات:
ما صورت خود بكاغذى ساخته ايم * زين ره بخيال هر كسى تاخته ايم اين نغمه ء مستانه در اين باغ نبود * ما گوش بحرف هر كس انداخته ايم * * * درها ز خدا هميشه باز است بتو * بسته در روشنائى آزاست بتو معشوق على چه خوش بر آمد بهمه * ميخورده بما وبنماز است بتو