عمويش سيدحافظ محمد رضا، واو از پدرش سيد محمد، واو از حافظ - در آستان قدس - يعنى حاج محمد رضاسبزوارى، واو از جدش عماد الدين على شريف قارى روايت مى كنند. و بدينسان روايت به عاصم واز عاصم به امير المؤمنين على (عليه السلام) منتهى مى گردد. آنگاه سيد محمود تبريزى صلاح در آن ديد كه رساله أي فارسي در تجويد بنگارد تا نفع آن به افراد بيشترى برسد، وحتى آنانكه به زبان عربي آشنا نيستند از آن بهره مند گردند، لذا رساله أي به فارسي بر منوال (جواهر القرآن...) تأليف كرد وآنرا (حل الجواهر) ناميد، واين كتاب فارسي را در 1287 ه‍. ق به پايان برد، و (جواهر القرآن) در متن ونيز (حل الجواهر) را در هامش آن در 1287 ه‍. ق به طبع رسانده است. با توجه به اين نكات سخن علامه ء تهرانى ذيل (اخلاق نظام العلماء) از همين سيد محمودتبريزى كه أو را متوفى در حدود سال 1270 ه‍. ق ياد كرده نادرست مى باشد، زيرا وى در 1287 ه‍. ق كتاب (حل الجواهر) را به پايان برده است.
آغاز: بسمله، أحمد من أنزل (القرآن على أحمد ليكون للعالمين نذيرا..
انجام:... والحمد لله رب العالمين، سنة 1283.
بنگريد به: الذريعة 1 / 379، 380، و 5 / 274، 275. الاعلام، زركلي 8 / 63. و: معجم المؤلفين 12 / 199، 200.
* نسخه:
1. مركزي - تهران (5050) نسخ (گويا) مؤلف در شب سه شنبه 6 ج 2 / 1283 ه‍. ق، 195 گ، 14 سطرى [ف: مركزي 15 / 4097] 213 س 82 حرز الامانى ووجه التهانى 82 س شاطبى (538 - 590 ه‍. ق) * أبو محمد، أبو القاسم قاسم بن فيرة بن خلف بن احمد رعينى اندلسي شاطبى شافعي ضرير، كه در آخر سال 538 ه‍. ق در (شاطبه) - يكى از آباديهاى شرق اندلس - زاده شد واصلا از مردم ونژاد يمن است. وى دانشمندى متفنن، وبه ويژه در قرائت ونحو وتفسير وحديث از مشاهير به شمار است. شاطبى رئيس (ديوان الانشاء) صلاح الدين ايوبى، وباني (المدرسة الفاضلية) در قاهره مى باشد. أو فن قرائت وديگر فنون را در شاطبه وبلنسبة - از توابع اندلس - نزد ابن هذيل اندلسي، وابن سعاده وديگر اساتيد فرا گرفت. أو سفري به حجاز داشت واز آنجا به مصر بازگشت. قاضى فاضل مقدمش را گرامى داشته، ودر (مدرسه ء فاضليه) كه خودبانى آن بود مقيم گشت وبه تدريس سرگرم شد. شاطبى در ساختن كلام منظوم يعنى شعر از