بيايد، احوط آن است كه به ميقات برگردد، و لباس احرام را بپوشد، و تلبيه را هم رجاءا بگويد، و اگر برگشتن به ميقات ممكن نباشد، هر مقدار ممكن است برگردد، و در آنجا بپوشد، و اگر برگشتن اصلا ممكن نشود، هر جا به خاطرش آمد همانجا لباس احرام بپوشد، و تلبيه را به نحوى كه ذكر شد بگويد، و اگر با تمكن بر نگشت، و هر جا يادش آمد لباس احرام پوشيد، احرام او صحيح است على الظاهر، گرچه خلاف احتياط است.
(مسأله 41) معلوم شد كه احرام اين است كه شخص ملتزم شود، و بر خود قرار دهد، ترك كارهائى را كه در حال احرام حرام است. پس لازم است آن كارها را، پيش از نيت احرام بطور اجمال بشناسد، تا در موقع نيت، ترك آنها را بر خود قرار دهد، و كفايت مىكند كه در نظر داشته باشد ترك محرماتى كه در مناسك نوشته شده، و لازم نيست كه بطور تفصيل در وقت احرام آن كارها در نظرش باشد.